تیم ملی فوتبال کشورمان علی رغم شایستگی حضور در فینال جام ملتها آسیا، به طرز باور نکردنی با نتیجه 3 بر 2 مقابل قطر، نتیجه را واگذار کرد تا برای هشتمین بار در نیمه نهایی حذف شده باشد.

 

تیم ملی مقابل قطر باخت چون بازیکنان دنبال کریخوانی “اسمعی …” بودند!

ملی پوشان فوتبال کشورمان که در دقیقه 3 به گل اول خود دست پیدا کرده بودند، به قدر این دیدار را برا خود سهل و آسان و حریف را دست کم گرفتند که بابت فرصت سوزی های آنها در 15 دقیقه ابتدای بازی، یک ملت تاوان داد و تنها حسرت قهرمان در آسیا پس از نیم قرن، به دل 85 میلیون ایرانی ماند.

ساختار دفاعی و دروازه بان ایران در این دیدار به قدری شکننده ظاهر شدند که اکرم عفیف ستاره قطری ها بر روی هر سه گل توانست تاثیرگذار باشد. عملکرد فوق العاده ضعیف سعید عزت اللهی و امید ابراهیمی در این دیدار به شدت محسوس بود. جائی که در گل اول، اکرم عفیف به سادگی پاس کات بک به پشت محوطه داد و بازیکن قطر بدون مزاحم صاحب توپ شد و شوت نه چندان محکمش به عزت اللهی که دیر به ضربه زننده رسیده بود، برخورد کرد و با جاگیری بد بیرانوند وارد دروازه ایران شد.

در گل دوم نیز علاوه بر امید ابراهیمی سه بازیکن دیگر ایران، اکرم عفیف را احاطه کرده بودند اما این نفرات نتوانستند مانع از مانور فوق ستاره قطری ها شوند و او با یک ضربه ناگهانی و باز هم عملکرد ضعیف بیرانوند، گل دوم قطر را به ثمر رساند تا این قطر باشد که پیروز به رختکن برود.

در گل سوم نیز باز هم رد پای اکرم عفیف به چشم می خورد؛ جایی که اینبار از جناح راست دفاعی ما با یک پاس کات بک به پشت محوطه جریمه، بازیکن خودی را صاحب توپ کرد و این بازیکن باز هم بدون مزاحم (مشخص نبود عزت اللهی کجاست) ضربه بی جانش را به سمت دروازه بیرانوند زد که توپ به طور اتفاقی به معزعلی رسید تا او از اشتباه رضائیان در پر کردن آفساید استفاده کند و گل سوم قطر در مصاف تک به تک بیرانوند با معزعلی به ثبت برسد.

به طور کلی مدافعین ایران در این تورنمنت عملکرد خوبی بر جا نگذاشتند و کندی ذات کنعانی زادگان و مارک نکردن مهاجمین حریف هم در این بازی و هم بازی مقابل ژاپن کار دست ایران داد به طوری که مهاجمین تارگت حریفان ایران همواره بدون مزاحم یا فشار، صاحب توپ می شدند.

ضربه ای که جهابنخش به طارمی زد

در ساعات گذشته انتقادات شدیدی از مهدی طارمی در فضای مجازی به راه افتاده است؛ اما موضوع اینجاست که تیم ملی وقتی بازدهی 100 درصدی طارمی را از دست داد که به یکباره زدن پنالتی از او سلب شد و به علیرضا جهانبخش سپرده شد. در صحنه پنالتی به وضوح مشخص است که طارمی با حالت قهر و بدون توجه به سرنوشت نالتی جهانبخش، از محوطه جریمه دور می شود. اینکه چرا علیرضا جهانبخش با نمایش ضعیف خود در دو بازی مقابل ژاپن و قطر تا انتها در ترکیب فیکس تیم ملی ماند، جای سوال دارد اما عوض شدن پنالتی زن اول تیم در حین مسابقه آن هم در حالی که طارمی اعلامی بابت نزدن پنالتی نکرده بود، جای تامل بسیار دارد. چه بسا اگر طارمی پنالتی را به گل تبدیل کرده بود با انگیزه مضاعف تر و زدن گلهای بیشتر برای رسیدن به عنوان آقای گلی مسابقات با دقت و تمرکز بیشتری در مسابقه حاضر می شد اما این تصمیم عجیب و سپردن پنالتی به جهانبخش، تا حد زیادی بر روحیه طارمی تا انتهای بازی، تاثیر منفی گذاشت و نتیجه همان شد که دیدیم و فرصت استثنایی که او از چند متری دروازه تقریباً خال به هدر داد.

 

اشتباه کادر فنی در مهره چینی اولیه و تاکتیک حین بازی

جدای از اتفاقات بازی که همگی به سود قطری ها رقم خورد کادر فنی تیم ملی نیز با اشتباهات عجیب خود، زمینه برتری عنابی پوشان آسیا را فراهم آورد. جائی که می شد حدس زد تیم ملی با سانتر و بازی مستقیم شانس چندان مقابل مدافعین بلندقامت قطری ندارد اما اصرار عجیب قلعه نویی به استفاده از این تاکتیک باعث شد تا نه تنها مدافعین قطری توپها بلند را دفع کنند بلکه توپ های برگشتی به ضدحملات برق آسای آنها تبدیل شود که در یکی از این موارد شجاع خلیل زاده اخراج شد و تیم ملی خوش شانس بود که ضدحمله خطرناک دیگر آنها به گل تبدیل نشد.

تیم امیر قلعه نویی پس از دریافت گل نزدیک به 20 دقیقه فرصت جبران داشت و تنها کاری که کادر فنی تیم ملی در این زمان انجام داد وارد کردن بازیکنان قدبلند به زمین به منظور استفاده از ارسالهای بلند برای گل زدن بود. اگر در سمت مقابل اکرم عفیف مدافعین کند ایران را چپ و راست کرد، حضور علی قلی زاده یا مهدی قایدی می توانست همین بلا و بدتر را به سر مدافعین ضعیف قطر  روی زمین بیاورد.

نمایش بسیار ضعیف سامان قدوس در این دیدار از نکاتی بود که کادر فنی تیم ملی در طول 100 دقیقه بازی، آن را ندید و ترجیح داد به جای استفاده از قایدی یا قلی زاده یا حتی ترابی، از قدوسی استفاده کند که به سبب حضور پیاپی در 6 بازی اخیر، با افت بدنی مواجه شده بود.

از دیگر اشتباهات عجیب کادر فنی، نیمکت نشینی بازیکن بلند قامت و با تجربه ایران یعنی کریم انصار فرد و حضور اسدی و مغانلو در ترکیب تیم ملی بود. شاید اگر انصاری فرد در صحنه ای که اسدی در ثانیه های پایانی با بی دقتی موقعیت خوب ایران را به هدر داد، قرار داشت، ایران به گل تساوی دست پیدا کرده بود.

وقتی بازیکنان به جای تمرکز روی بازی به دنبال کری خوانی برای اعراب بودند

در مجموع بازیکنان تیم ملی برای این مسابقه تمرکز لازم در درون زمین را نداشتند و مثل سنجاب خپل صدا و سیما که ناله اسمعی قطری سر می داد، قبل از مسابقه به جای تمرکز بر روی کارها فنی، به شادی قبل صعود و نمایش های زشت نژادپرستانه مقابل دوربین ها و کری های سخیف هواداری فکر می کردند. عاملی که در جریان بازی به قدری هیجان و استرس بازیکنان را بالا برده بود که ساده ترین توپ ها در دهانه دروازه، توسط فوق ستاره های ایران به گل تبدیل نمی شد چرا که آنها به جای گلزن به شادی گل زشت پس از گل زن فکر می کردند.

هر چه که بود، شکست کره جنوبی مقابل اردن و گل زودهنگام ایران مقابل قطر باعث دست کم گرفتن حریف توسط چند بازیکن به ظاهر با تجربه تیم ملی شد و اشتباهات فردی بازیکنان و اشتباهات تاکتیکی کادر فنی همگی باعث شد تا تلخ ترین شکست چند سال اخیر فوتبال ایران به ثبت برسدو شکستی که می توانست با جشنواره گل  و شادی مقابل قطر به پایان برسد اما به عزای عمومی تبدیل شد. تیم ملی وقتی جام را ترک کرد که آمال آرزوها همه بازکنان تنها رسیدن به فینال بود و نه قهرمانی (در صحبت های بازیکنان قبل از شروع جام مشخص بود) و این فینال با نتیجه و نمایش خوب برای بسیاری از ملی پوشان رقم خورد و به نوعی آنها با پیروزی مقابل ژاپن و شنیدن خبر حذف کره جنوبی به ارضای روحی رسیدند و خود را مقابل قطر و اردن از پیش برنده دانستند.

قلعه نویی و مشاورین پرتعدادش کافی بود به بازی های استقلال مقابل تیم های عربی در لیگ قهرمانان آسیا با حضور مهدی قایدی توجه کند. آنوقت متوجه می شد مهد قایدی چه بلایی سر بازیکنان عربی به خصوص مدافعین الدحیل قطر آورد و آن وقت بود که متوجه می شد چه وحشتی در دل تیم های عربی از مواجهه با قایدی وجود دارد؛ شاید حضور مهدی قایدی که به مراتب کیفیتی بالاتر از اکرم عفیف داشت، عامل برتری تیم ملی مقابل قطر می شد. حق قایدی با نمایش خوب در مرحله گروه بازی حتی برای دقایقی کم مقابل قطر بود.

پی نوشت: امیر قلعه نویی خود به خوبی می دانست با شجاع خلیل زاده و کنعانی زادگان تیمش به سادگی مقابل حریفان گل میخورد و به همین دلیل نیز در ابتدای جام مدعی شد که گل خوردن برای ما مسئله ای نیست چرا که بیش از اینکه گل بخوریم، گل خواهیم زد و به واقع نیز اگر فرصت های از دست رفته ایران مقابل قطر گل شده بود، ایران به سادگی 5-6 گل به قطر زده بود اما امان از ذهن های نژادپرست و کوچک که با نقاب تعصب، سطح خود را تا یک هوادار پائین آورده و در انتهای بازی آن آبروریزی و درگیری ها را رقم زدند. آقای بازیکن اگر شما به تیم ملی و مردم ایران تعصب داشتی، در زمین بازی حرفت را می زد و به جای بر هم خوردن تمرکزت، جواب کری خوان اعراب را به مردم واگذار می کردی…