دربی 103 پایتخت که انتظار می رفت بازی جذابی از آب در بیاید، یکی از کسل کننده ترین بازی های دو تیم در 10 سال اخیر لقب گرفت. علت این اتفاق را می توان در استراتژی اتخاذ شده از سوی کادر فنی استقلال جستجو کرد که تنها با نگاه به جدول پای به این میدان گذاشتند و نه یک نمایش زیبا و مقتدرانه.

چرک و کثیف مثل استقلال نکونام در دربی 103 | جواد راه کیروش را ادامه می دهد؟

جواد نکونام و کادر فنی استقلال که توانستند در 15 دقیقه ابتدایی بازی  پرسپولیسی ها را سورپرایز کرده و آنها را در یک سوم دفاعی خود حبس کنند، با اقدام به موقع کادر فنی پرسپولیس در تغییر شکل بازی این تیم مواجه شدند و از دقیقه 20 به بعد، تقریباً استقلال هیچ خطر جدی و موثری روی دروازه پرسپولیس ایجاد نکرد و این بازی منظم یاران اوسمار بود که در بیشتر دقایق بازی به چشم آمد.

اگرچه پرسپولیسی ها هم نتوانستند موقعیت چندان جدی بر روی دروازه استقلال خلق کنند و شوت مهدی ترابی از زاویه بسته که توسط حسینی دفع شد، تنها موقعیت جدی این تیم به حساب می آمد اما با توجه به دفاع فشرده و اتوبوسی استقلال در یک سوم دفاعی خود، مانور بازیکنان تکنیکی این تیم از جمله عالیشاه و اورونوف بین مدافعین و هافبک های مبتدی استقلال، چشم نواز بود.

نکونام اگرچه به زحمت از این مسابقه حساس یک امتیاز کسب کرد اما هواداران استقلال از نوع بازی تیمشان در هفته های اخیر راضی نیستند و بهانه های کادر فنی مببنی بر تقویت نشدن تیم در نقل و انتقالات را موجه به حساب نمی آورند. آنها به خوبی می دانند که نکونام با لجبازی ابتدای فصلش با خطیر، ابتدا منتظر محمد را دیپورت کرد و در نیم فصل نیز به خاطر کشمکش با خطیر، اورونوف را کادوپیچ شده به پرسپولیس تقدیم کرد.

او به جای یک مهاجم گلزن و چابک به سراغ جذب بلانکویی رفت که حتی قادر نبود توپ را چند ثانیه نزد خود نگه دارد تا از فشار حملات پرسپولیس کاسته شود. بلانکو که آمار ضعیفی تا اینجای فصل از خود بر جا گذاشته در بیشتر نبردهای هوایی نیز مقابل نعمتی و فرجی مغلوب شد تا مشخص شود بهای بیش از اندازه به این بازیکن به بهانه اینکه او در خدمت تیم بازی می کند، منجر به خارج شدن مهره های کلیدی و با کیفیتی همچون مهرداد محمدی و امیرعلی صادقی و حتی پیمان بابایی از فرم خوبشان شده است.

حقیقت اینجاست که نکونام 60 دقیقه اسیر تفکرات کادر فنی پرسپولیس شد و نتوانست با پلن دیگری جز اوت دستی و کرنر و ضربه ایستگاهی بر روی دروازه پرسپولیس خطر ایجاد کند و از آن مهمتر هرگز نتوانست تیم خود را از زیر فشار سنگین پرسپولیس هجومی نجات دهد. مهره های بلند قامت استقلال در تقابل با خط هافبک کوتاه قامت پرسپولیس متشکل از ریگی، رفیعی و عالیشاه هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و جز خطا کردن از رضاوند، مهدی پور و حامدی فر چیزی ندیدیم.

اگر استدلال کادر فنی استقلال این باشد که عقب نشستن آنها عامدانه بوده تا با استفاده از ضدحملات به گل برسند، انها می بایست حداقل یک نمونه از ضدحملات موثر و با برنامه خود را در این مسابقه به هواداران استقلال نشان دهند. در تنها صحنه ای که بلانکوی کند نزدیک بود با بیرانوند تک به تک شود، یک توپ بی هدف توسط مدافعین استقلال دفع شد و بلانکو از اشتباه نعمتی استفاده کرد و با توپ ربایی از او به سمت دروازه بیرانوند حرکت کرد اما به قدری سرعت گام های او کند بود که نعمتی به سادگی به او رسید و بدون خطا توپش را دفع کرد.

بدون تعارف باید گفت که نکونام راه کیروش را در پیش گرفته و هواداران استقلال فوتبالی که کیروش با تیم ملی به نمایش می گذاشت را نمی پسندند. فوتبالی نتیجه گرا با شلوغ کاری کنار زمین و ترسیم یک دشمن فرضی همیشگی!

اگر نکونام قصد دارد فوتبالی متفاوت با هفته های اخیر به نمایش بگذارد، می بایست خون تازه به ترکیب استقلال بدمد و از بازیکنان جوان و نیمکت نشینانی همچون مهرداد محمدی، پیمان بابایی و امیرعلی صادقی، سامان تورانیان بیشتر بازی بگیرد چرا که اصرار به استفاده از بلانکو، رضاوند، حامد فر و حردانی چیزی جز تحت فشار قرار گرفتن در هر مسابقه برای این تیم به همراه نخواهد داشت. کادر فنی رقبای استقلال در طول 20 هفته گذشته دست این تیم را خوانده اند و حریفان استقلال به خوبی می دانند کادر فنی استقلال پلن دیگری در بازی ها ندارد و به سادگی این تیم را تحت فشار قرار می دهند. اگر پرسپولیس امروز اینگونه متحول شده، به واسطه تزریق یک تفکر جدید به روح این تیم است و شاید بهتر باشد، نکونام از یک دستیار مجرب خارجی در کادر فنی اش کمک بگیرد.

با توجه به نوع بازی استقلال در 3-4 هفته اخیر، به نظر نمی رسد این تیم بتواند صدر جدول را حفظ کند و هر حریفی قادر است دروازه این تیم را تهدید کرده و به گل برسد.