در حالی که روند نقل و انتقالات استقلال با خرید مهرداد محمدی و شروع تمرینات این تیم خوب پیش می رفت، سرمربی جوان این تیم و مدیران کارنابلد استقلال ظرف چند روز، با یک تصمیم اشتباه شرایط این تیم را به کلی تغییر دادند.

حرکت احمقانه باشگاه استقلال و جواد نکونام در جذب بیرانوند

شاید تنها یک احمق می توانست در شرایطی که امکان جذب گلر اسپانیایی و یا حتی محمدرضا اخباری را داشت، به سمت خرید بیرانوند با انبوهی از حواشی اش حریص شود. نکونام و کادر مدیریتی استقلال که برای کسب اعتبار و مقبولیت بیشتر در ذوق و هیجان بردن جنگ نقل و انتقالاتی از رقیب دیرینه بودند به جوانب مختلف جذب بیرانوند توجه نکردند تا اینگونه بازنده محض اتفاقات 72 ساعت اخیر لقب بگیرند.

ماحصل حواشی جذب بیرانوند عبارتند از:

• استعفای مدیرعامل : بلاتکلیفی بازیکنانی که قرار بود حفظ شوند و بی میلی سایر بازیکنان برای حضور در تیم لشگر شکست خورده که هر روز بیش از دیروز تضعیف می شود.
• استعفای معاونت ورزشی (امیری) : توقف در نقل و انتقالات. به طوری که نه تنها شاکله اصلی تیم فصل گذشته حفظ نشده بلکه بازیکنان مناسبی هم برای نقاط ضعف این تیم جذب نشده اند تا یک فصل کابوس وار در انتظار استقلال باشد. در حالی که تیم رقیب با لژیونرهای ملی پوش مذاکره می کند و ستاره های خود را حفظ کرده، استقلال نه تنها نتوانسته ستاره های خود را حفظ کند بلکه به جز مهرداد محمدی، بازیکن قابل ذکری جذب نکرده است.
• از دست رفتن 3 روز مهم نقل و انتقالاتی: در این سه روز عارف آغاسی و رضا اسدی و احتمالاً یاسین سلمانی از کف استقلال پریدند و انتشار رقم پیشنهادی به بیرانوند موجب طغیان بازیکنان دیگر مثل مرادمند شد تا احتمالاً این بازیکن هم از استقلال جدا شود و از همه مهمتر راه برای بازگشت به مذاکرات با اخباری سخت تر شد
• سرخوردگی هواداران استقلال: بدون شک هواداران استقلال این اشتباه نکونام را فراموش نمی کنند که به سراغ جذب بازیکنی رفت که تا همین چند هفته پیش بدترین رفتار را نسبت به هواداران استقلال نشان داده بود. بیرانوند مصدوم که هفته های ابتدایی لیگ را از دست داده، مشخص نیست در بازگشت به میادین همان گلر سابق باشد و تصمیم به جذب او توسط نکونام، یکی از بدترین اشتباهات سرمربی خام استقلال به حساب می آید.
• آش نخورده و دهان سوخته: باشگاه استقلال در حالی با اتکا به هوادار متمول برای این انتقال جنجالی پا پیش گذاشت که توجه همه نهادها فوتبالی و غیرفوتبالی را با پیشنهاد سنگین خود به بیرانوند جلب کرد و این در حالیست که اگر چنین مبلغی قابل پرداخت بود، امروز صحبت از جدایی قایدی و محبی در میان نبود.
• پائین آوردن شان و شخصیت باشگاه استقلال: اگر آقایان واقعاً به دنبال جذب بیرانوند بودند، می بایست در همان روز اول به وی اعلام می کردند 24 ساعت فرصت فکر بر روی پیشنهادشان را دارد نه اینکه با بوق و کرنای رسانه ای و اعلام ارقام نجومی در رسانه ها با هر ساز بیرانوند برقصند و منتظر او بمانند و در نهایت با دهن کجی بیرانوند به همه قول و قرارها مواجه شوند.

هر چه که بود، در همین قدم اول نکونام نشان داد قواعد بازی را بلد نیست. او که می بایست آرامش را به استقلال تزریق می کرد در بدو کار به سراغ جنجال و هیاهو رفت تا احتمالاً هم خودش و هم استقلال در این تلاطم غرق شوند. او یاد گرفت که پس از این بازیچه دست دلقک ها نشود. تقریباً همه پیشکسوتان استقلال به این نکته اشاره کرده بودند که استقلال به بیرانوند نیازی ندارد اما نکونام بدون توجه به این قضیه وارد یک ماجراجویی شد که آینده شغلی اش و اعتبارش نزد هواداران استقلال را به خطر انداخت. البته تنها حسن این فعل و انفعالات، خروج آخرین بازمانده های مدیریت ضعیف استقلال پس از حذف این تیم از آسیا بود و البته نکونام متوجه شد در رقابت های فصل آینده مقابل یک حکومت باید بجنگد و نه یک تیم خاص!