با توجه به شرایط موجود به نظر می رسد وضعیت در باشگاه استقلال بسیار بحرانی تر از حد تصور است و علی خطیر نه تنها نتوانسته ستاره ای جذب این تیم کند و با اتلاف وقت در تمدید قرارداد ستاره هایی همچون قایدی و محبی، حالا تنها ستاره ای که به این تیم آمد (مهرداد محمدی) هم قصد فسخ قراردادش را دارد.

تنها راه حل استقلال برای فصل جدید | فراموشی قهرمانی و ساخت نسلی جدید

با توجه به سوء نیت مشهود در تضعیف استقلال و نظر به عدم حضور این تیم در فصل آتی لیگ قهرمانان آسیا با توجه به شکایات امانوف، سیلوا و ساپینتو و اضافه شدن به انباشت بدهی های این باشگاه، به نظر می رسد تنها چاره جواد نکونام در فصل جدید، بستن تیمی ارزان اما با استعدادهای جوان باشد.

هواداران استقلال می توانند با این عقب نشینی استراتژیک، کام آنهایی که برای منحل کردن این تیم نقشه کشیده اند تلخ کنند چرا که بالادستی ها عامدانه منابع مالی را به روی این تیم بسته اند و هیچ کس هم بابت غیب شدن درآمدهای بورسی استقلال صحبتی نمی کند که در کدام محل هزینه شده اند.

با  توجه به ادامه رویکرد خصمانه برخی مسئولین با استقلال، برای جلوگیری از اضافه شدن بدهی ها می بایست قید حضور ستاره های چند میلیارد تومانی را زد و به دنبال جوانان با انگیزه و با استعداد رفت تا از بین آنها چندین مهدی قایدی و الهیار صیادمنش بیرون بیاید.

آنگاه استقلال می تواند با فروش چند ستاره جوان خود، همه بدهی های انباشت شده را پرداخت نماید و از فصل جدید بدون نیاز به کمک دولت و وزارتخانه و تنها با درآمدزایی از طریق کشف و پرورش استعداد و ترانسفر آنها به تیم های عربی یا اروپایی درآمدزایی کند.

تا زمانی که پرداخت پول به باشگاه استقلال در گرو خم ابروی بالادستی ها باشد، همینی آش هست و همین کاسه و شاید برای یکبار هم که شده باید از این گردنه خطرناکی که برای منحل کردن این تیم ایجاد شده، با عقب نشینی استراتژیک عبور کرد.

دور نیست زمانی که استقلال با تیم جوانان خود و اضافه شدن دو سه بازیکن بزرگسال در دهه هفتاد توانست به عنوان قهرمانی جام حذفی برسد. از جمله جوانانی که در تیم مذکور بعدها به ستاره های استقلال تبدیل شدند می توان به خسرو حیدری، آندو تیموریان، مجتبی جباری، نیکبخت واحدی، بهشاد یاورزاده، امیرحسین صادقی و … اشاره کرد.

شاید وقت آن رسیده به جوانانی همچون عرفان باقری، حسین زواری، امیرعلی صادقی و … بیشتر اعتماد کرد. جوانانی که بر خلاف ستاره های فعلی تیم که همه فکرشان به پول گره خورده به نمایش مهارت های خود و بیشتر دیده شدن می اندیشند و با دو برابر توان در زمین ظاهر می شوند.

استقلال  ویترینی است که بازیکنان برای دیده شدن می بایست برای حضور در آن یک مبلغی هم پرداخت کنند نه اینکه برای امضا یا تمدید قرارداد ناز کنند!

در پایا بار دیگر تاکید می کنیم بهترین گزینه فعلی پیش روی جواد نکونام ادامه لیگ با تلفیقی از بازیکنان با تجربه و جوانان با استعداد تیمش است. در این صورت هیچ کسی انتظار قهرمانی از او و تیمش ندارد و بدون فشار و حاشیه و با نیروی انگیزه جوانی بازیکنانش می تواند حتی به موفقیت هم برسد.

شاید بزرگترین اشتباه نکونام در این بین، موافقت با جدایی علیرضا رضایی و بازگشت سید حسین حسینی باشد.

در این بین نه تنها در هزینه های تیم صرفه جویی شده بلکه می توان به درآمدزایی در انتهای فصل و قطع وابستگی به مافیای فوتبال مبنی بر تزریق یا عدم تزریق پول به این باشگاه فکر کرد.

در واقع هدف کوتاه مدت استقلال نباید بر روی قهرمانی متمرکز باشد و این تیم می بایست اول به رها شدن از وابستگی به وزارتخانه فکر کند و سپس به افق های جدید فکر کند. مادامی که این تیم در چنگال دولت اسیر باشد، بالادستی ها نتایج را به ضرر این تیم مهندسی می کنند. مهندسی نتایج نیز لزوماً با اشتباه داوری رخ نمی دهد و این مهندسی قبل از شروع فصل با تمرینات ضعیف پیش فصل و عدم تزریق منابع مالی برای نقل و انتقالات انجام می شود. اشتباه داوری آخرین تیر در ترکش آقایان برای جلوگیری از موفقیت یک تیم است و آنها سعی می کنند با اقدامات پیشگیرانه قبل از فصل چنان تیم مذکور را از پای در بیاورند که در همان 5-6 هفته اول مشخص شود، مدعی قهرمانی نخواهد بود.

اینکه استقلال در سال های اخیر به جای یک باشگاه بازیکن ساز، ستاره های تیم های پایه خود را به قیمت ناچیز به دیگر تیم ها می فروشد و برای خرید آنها مجبور به پرداخت میلیاردها تومان پول بیشتر می شود، یک تراژدی غم انگیز است…

پی نوشت: گفتنیست استقلال با فروش مهدی قایدی و الهیار صیادمنش رقمی حدود 5 میلیون دلار درآمدزایی کرد که البته مشخص نشد این پول ها دقیقا صرف چه موردی شدند چرا که نه طلب شفر با آنها پرداخت شد و نه طلب استراماچونی!