جواد نکونام در ادامه رویکرد آماتور خود در مسائل درون باشگاهی، باز هم در کنفرانس خبری پس از دیدار مقابل صنعت نفت، آتش زیر خاکستر را شعله ور کرد تا شیرینی این پیروزی مهم برای هواداران این تیم به زهر تبدیل شود.

ادامه حماقت جواد نکونام در کنفرانس خبری بعد از مسابقه با صنعت نفت | او خنگ است یا خنگ تر

نکونام که مدعیست برای تیم بزرگ، بازیکن بزرگ لازم است ظاهراً فراموش کرده که برای تیم بزرگ، مربی بزرگ هم لازم است. سرمربی جوان و احساساتی استقلال که این روزها در تله رسانه ای برخی بدخواهان استقلال گیر کرده و مدام به ضرر منافع تیم و باشگاه استقلال عمل می کند، احتمالاً خیلی زود متوجه اشتباهات مهلک خود در مصاحبه هایش با رسانه ها می شود.

اگرچه شروع کننده این جنگ و علنی شدن آن توسط خطیر و دار و دسته اش  بود. آنها با بیانیه ای که در کانال رسمی باشگاه استقلال بابت عدم برگزاری اردوی خارجی منتشر کردند شمشیر را برای نکونام از رو بستند اما بدون شک ادامه دهنده این جنگ جواد نکونام بود که با بی تدبیری و ناله های بی موقع اوضاع را جلو می برد.

او با دامن زدن به این اختلاف و فریاد بی مورد آن از طریق هر تریبونی که به دست می آورد تنها ضعف و استیصال خود را فریاد می زند و نه بیشتر. او نشان داد که برای سرمربیگری تیم بزرگ استقلال، بسیار کوچک است وگرنه اینگونه پس از پیروزی مقابل صنعت نفت، خوراک خبری به بدخواهان استقلال نمی داد و در مورد اینکه چرا اورونوف جذب نشده و یا اینکه خطیر نمی خواهد او موفق شود، مصاحبه نمی کرد.

هواداران استقلال به خوبی به اوضاع استقلال واقف هستند و نیازی نیست نکونام با این مصاحبه های مداوم خود جو تیم و بازیکنان را به هم بزند چرا که احتمال اینکه او با چند نتیجه ضعیف از استقلال برکنار شود، به مراتب بیشتر از برکناری خطیر است.

نکونام در واقع با این مصاحبه های خود قصد دارد به هواداران استقلال بفهماند که ابزار لازم برای قهرمان برایش فراهم نشده است و انتظار قهرمانی از او نداشته باشند. در واقع نوعی فرار رو به جلو و بهانه برای ناکامی احتمالی که اهمیت برای هواداران استقلال نخواهد داشت چرا که آنها در نهایت به چیزی جز قهرمانی حداقل در یک جام از نکونام راضی نمی شوند.

نکونام که این روزها بابت عدم جذب بازیکنان مدنظرش خیلی سر و صدا به پا کرده تاکنون هرگز توضیح مشخصی بابت عملکرد بسیار ضعیف بلانکو که با نظر شخص نکونام جذب تیم شده، صحبت نکرده است. بلانکو که با عنوان بازیکن لالیگایی با کیفیت جذب استقلال شده عملکردش با نبیل باهویی بازیکن ضعیف پرسپولیس هیچ تفاوت نداشته است. حضور این بازیکن کند در زمین مسابقه در بیشتر بازی ها زهر خط حمله استقلال و فشاری که می بایست روی دروازه حریفان ایجاد شود را گرفته است و هیچ توضیحی از کادر فنی استقلال بابت فیکس بازی کردن بلانکو نشنیده ایم.

او در حالی نالان از عدم خرید بازیکنان مدنظرش توسط مدیریت است که ماشاریپوف با نظر مستقیم نکونام جذب شده و بر طبق ادعای اطرافیان خطیر، فایل صوتی که نکونام مدعی شده با جذب ماشاریپوف نیازی به اورونوف ندارد، وجود دارد.

عمده ضعف استقلال در پست دفاع راست بود که اگرچه بازیکن با کیفیت خارجی جذب نشده ولی میلاد فخرالدینی بازیکن سابق این تیم که کیفیت خوبی هم دارد، جذب شده است.

نکته مهم اینکه نکونام با اینهمه ادعا تاکنون نتوانسته حتی یک پدیده یا ستاره جوان به هواداران استقلال معرفی کند. سوال مهم اکنون این است که سرنوشت بازیکنان خلاقی همچون حسین زواری، عرفان باقری، امیرعلی صادقی، تورانیان و … چه شد؟ حداقل هنر فرهاد مجیدی این بود که چند بازیکن جوان مثل امیرحسین حسین زاده و امیرعلی صادقی در استقلال چهره شدند. وینفرد شفر، الهیار صیادمنش را رو کرد. علی منصوریان، مهدی قایدی را کشف کرد. اما نکونام تاکنون چه کرده؟ اما آیا اوج هنر مربیگری نکونام این است که بر روی خلاقیت فردی ستاره ها اتکا کند و اگر ستاره ای در تیمش حضور نداشته باشد، می بایست اینگونه به جنگ مدیریت برود؟ پس تکلیف ستاره سازی و کشف استعدادها از تیمهای پایه و لیگ یک چه می شود؟ آیا غیر از این است که مهدی طارمی توسط علی دایی از لیگ دسته 1 به پرسپولیس پیوست؟

پس شاید بهتر باشد نکونام به جایی بهانه جویی و خط و نشان برای مدیریت و به ظاهر شفاف سازی هایش با برچسب آگاه سازی هواداران ولی با نیت فرار از مسئولیت ناکامی احتمالی، تمرکزش را تنها بر رو مسائل فنی بگذارد. او با این مدل رفتاری اش خوراک خوبی به بدخواهان استقلال داده و می دهد. رسانه هایی که امروز می بایست به عملکرد فنی استقلال در نیمه دوم بپردازند، با به انحراف کشیدن افکار عمومی و البته همراهی شخص نکونام با آنها، به موضوع مصاحبه های بعد از این مسابقه علیه خطیر پرداخته اند. جناب نکونام به یاد داشته باشید که شما بازیکن به اندازه کافی در اختیار داشته و دارید اما جرات استفاده از آنها را نداشته و ندارید. وقتی نکونام بازیکنان جوان تیمش را در زمره بازیکنان فعال تیمش به حساب نمی آورد، تکلیف مشخص است که او هیچ عزمی برای معرفی استعدادهای جوان ندارد؛ او آنقدر به جذب ستاره ها تاکید کرده که جواهرات جوان تیم خود را نمی بیند. جواهرات جوانی که با پیوستن به تیم های رقیب و درخشش در آن تیمها احتمالاً با مبالغی گزاف به استقلال باز می گردند بدون اینکه استقلال از آنها استفاده فنی و مالی خاصی برده باشد. اکنون سوال این است باشگاه استقلال که بستر را برای ستاره ای همچون امیرعلی صادقی فراهم کرده چرا باید در انتهای فصل بدون هیچ استفاده مثبتی از این بازیکن، او را به عنوان بازیکن آزاد از دست بدهد؟ بازیکنی که اگر به فوتبال اروپا یا حاشیه خلیج فارس نرود یا جذب گل گهر می شود یا تراکتور یا سپاهان!

واقعیت این است که در تیم فعلی استقلال، هیچ بازیکنی که توان دریبل بازیکن مستقیم خود را داشته باشد وجود ندارد و این یک ضعف برای تیمی محسوب می شود که قصد قهرمانی دارد. این در حالیست که حسین زواری، عرفان باقری، امیرعلی صادقی، تورانیان همگی این خصیصه را دارا هستند و مشخص نیست به چه دلیل در بازی های ساده تر استقلال به آنها فرصت عرض اندام داده نمی شود. فوتبال ایران نشان داده سرشار از بازیکنان با کیفیت است اما سرمربیان تیم های مطرح ترجیح می دهند به جای فرصت دادن به آنها، بر روی ستاره ها حساب باز کنند تا با ریسک کمتر و با سرعت بیشتر به موفقیت برسند.  آیا نکونام که از لالیگا به فوتبال ایران آمده هنرنمای بازیکن جوانی همچون یمل در بارسلونا را نمی بیند؟

ماجرای بین او و خطیر ما را به یاد فیملی با بازی جیم کری به نام خنگ و خنگ تر می اندازد …