روز گذشته خبر تفاهم اولیه باشگاه پرسپولیس و پدیده بر سر پرداخت طلب 17 میلیارد پدیده رسانه ای شد که نشان می دهد، ظاهراً استعفا و تجمع پرسپولیسی ها جواب داده و مشکلات این تیم طبق وعده وزیر ورزش، در کمتر از 48 ساعت همگی در حال رفع و رجوع شدن هستند. اما نکته اساسی در این بین این است که مماشات کمیته انضباطی در موضوع جعل و بدهی پرسپولیس را به حساب چه بگذاریم؟

مماشات کمیته انضباطی در موضوع جعل و بدهی پرسپولیس را به حساب چه بگذاریم؟

چرا حکم کسر امتیاز اعمال نشد؟

جدای از اینکه حکم قطعی کسر امتیاز پرسپولیس به واسطه عدم پرداخت بدهی به پدیده ماههاست که می بایست اجرایی می شد و تاکنون نشده اما دوستان در سازمان لیگ با علم به این بدهی قطعی که تا روز گذشته خبری از پرداخت و توافق نبود، جلوی فعالیت های نقل و انتقالاتی این تیم را نگرفتند تا مشخص شود، همه تیم های برای آقایان یکسان نیستند و برخی از تیمهای خاص، تیم تر (!) هستند و جرات اعمال مجازات و تنبیهات تعریف شده در آئین نامه انضباطی با آنها وجود ندارد.

چرا تیم با تیم جاعل برخوردی صورت نگرفت؟

نکته عجیب در خصوص پرسپولیس اینکه با استناد به صحبتهای داریوش مصطفوی و کاظم اولیایی، جعل سند این باشگاه در ارائه به AFC محرز بوده و پرونده این باشگاه در این خصوص به کمیته اخلاق و کمیته انضباطی AFC ارجاع شده است. اما سوال اساسی اینجاست که چطور وقتی جعل اسناد توسط کمیته بدوی در ایران محرز شده، کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال تماماً رنگی به مسئله ورود نکرده و نمی کند؟

این اتفاق به مثابه فردی است که در داخل یک کشور دست به سرقت از یک منزل می زند و علی رغم محرز بودن هویت سارق، اما پلیس یا سیستم قضائی آن کشور کاری به کار سارق ندارند و مالباخته با شکایت به مراجع بین المللی از طریق پلیس بین الملل سارق را تحت پیگرد قرار می دهد. این در حالی است که اگر وقوع جرم و تخلف محرز شده باشد، ابتدا سیستم قضائی داخلی آن کشور می بایست به پرونده ورود کند و قبل از آبروریزی بین المللی متخلف را مجازات کند. چه بسا وقتی نهاد خارجی برخورد قاطع داخلی با متخلف را مشاهده کند، در حکم خود تخفیف قائل شود اما وقتی هیچ برخوردی با متخلف انجام نشود، احتمالاً او نیز متخلف را با اشد مجازات تنبیه خواهد کرد.

چرا با باشگاه بیانیه نویس برخورد نمی شود؟

وقتی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال خودش به قوانینی که خودش وضع کرده اخترام نمی گذارد، طبیعیست تیمها نیز به این قوانین احترام نگذارند. به عنوان مثال، قانونی وضع شد که با تیمهایی که به قصد تشویص اذهان عمومی بیانیه های بی مورد منتشر می کنند برخورد می شود، اما با شمارش تعداد بیانیه های یک تیم خاص که به موضوعات بی ربط و با ربط به خودش و یا مسائل روزمره و ریز نیز واکنشی از جنس بیانیه نشان می دهد، به این نتیجه می رسیم که عدم برخورد با چنین تیمی، به تیم های دیگر نیز این اجازه را داده تا مدام بیانیه صادر کنند!

نتیجه عدم برخوردها، گردن کلفتی تیم متخلف است

نکته جالب اینکه مسئولین تیم جاعل و بدهکار این روزها در مقام طلبکار در رسانه ها ظاهر شده و درخواست رفع مشکلات مالی خودساخته خود را دارد و جالبتر اینکه مسئولین سازمان لیگ نیز بدون توجه به تخلفات صورت گرفته و بدهی این تیم، تاکنون حداکثر مساعدت را با این تیم در نقل و انتقالات انجام داده اند. شاید اگر تیم دیگری به جای تیم مذکور بود، به واسطه یک طلب ساده، پنجره نقل و انتقالات داخلی اش بسته بود اما آقایان با داشتن بدهی 17 میلیاردی، بدون مشکل همه امور نقل و انتقالات خود را دنبال کرده و می کنند! جالبترین بخش قضیه اینکه AFC تنها به دلیل عدم پرداخت بدهی 4-5 هزار دلاری گل گهر به مربی سابق این تیم، مجوز حرفه این تیم را صادر نکرد. گل گهری ها به تصور اینکه AFC نیز مثل نهادهای نظارتی در ایران با مماشات از کنار این قضیه می گذرد، موضوع را ساده گرفتند و بهای سنگینی بابت آن پرداخت کردند که شاید اگر این سخت گیری ها در فوتبال ایران صورت گرفته بود، تیمهای ایرانی اینطور بدهی روی بدهی نمی گذاشتند و مسائل اینچنینی را ساده نمی گرفتند. اگر برخورد جدی صورت گرفته بود، سرپرست موقت آن تیم با گردن کلفتی در برنامه زنده حاضر نمی شد که بدهی فلان تیم را پرداخت نمی کند و به مسئولین توصیه نمی کرد مثل سابق به AFC دروغ بگویند!

اکنون سوال اساسی از کمیته انضباطی این است که چرا نسبت به صحبتهای مستند کاظم اولیایی مبنی بر جعل اسناد ارائه شده به AFC توسط باشگاه پرسپولیس ورود نکرده است؟

آیا از یوونتوس بزرگتر و پرهوادارترند؟

مگر تیم پرسپولیس از تیمی مثل یوونتوس بزرگتر است یا هواداران بیشتری دارد؟ اما وقتی فساد در باشگاه یوونتوس و زد و بندهای انجام شده محرز شد، قانونگذاران فوتبال ایتالیا بدون توجه به قدمت، اعتبار، بزرگی و تعداد هواداران این تیم، در حکمی قاطع این تیم را تنبیه کردند تا سایر تیمها عبرت بگیرند اما در فوتبال ایران وقتی با فساد در تیمهای بزرگ برخورد نمی شود، تیم های کوچکتر نیز به خود جرات تکرار تخلف را می دهند.

پی نوشت: عدم برخورد با تخلفات تیم های بزرگ منجر به گستاخ تر شدن تیم متخلف می شود و به تیم های کوچکتر نیز این جرات را می دهد تا تخلفات مشابه انجام دهند و اکنون در وضعیتی قرار داریم که باشگاه گل گهر قربانی این اتفاق شده است چرا که اگر هر یک از تیم های بزرگ پایتخت در جایگاه این تیم در پرونده بازیکن گابنی قرار داشتند، کمیته انضباطی جرات صدور چنین حکمی را نداشت و گل گهری ها که پس از بازی مقابل استقلال می دانستند بازیکن گابنی صلاحیت حضور در بازیها را ندارد، همچنان به او بازی دادند به تصور اینکه کمیته انضباطی با آنها نیز مثل تیم های بزرگ برخورد می کند و از تخلف مذکور چشم پوشی خواهد کرد که این اتفاق رخ نداد تا شاهد یک بام و دو هوای کمیته انضباطی در برخورد با مسائل مختلف فوتبال ایران باشیم.

ختم کلام اینکه تا وقتی فوتبال ایران به صورت عملی تحت سیطره سیاسیون قرار دارد، تمام اتفاقات آن مهندسی شده و با توصیه از مقامات بالا مدیریت می شود.