کد خبر:44674
پ

استقلال با حسینی 1 بر 0 از حریفان عقب است!

استقلال بار دیگر با یک نتیجه عالی توانست حریف دیگری در جام حذفی را کنار بزند و به فینال مسابقات برسد. اما در پس برد 4 گله استقلال یک حقیقت تلخ نهفته بود. بر هیچکس پوشیده نیست که تاوان بازی تهاجمی و تماشاگر پسند، باز شدن ساختار دفاعی و دادن فضای بیشتر به تیمی است […]

استقلال بار دیگر با یک نتیجه عالی توانست حریف دیگری در جام حذفی را کنار بزند و به فینال مسابقات برسد. اما در پس برد 4 گله استقلال یک حقیقت تلخ نهفته بود.

بر هیچکس پوشیده نیست که تاوان بازی تهاجمی و تماشاگر پسند، باز شدن ساختار دفاعی و دادن فضای بیشتر به تیمی است که در ضدحملات تخصص دارد. در بازی شب گذشته استقلال مقابل نساجی نیز همین قضیه صادق بود و تیم نساجی در چند نوبت در ضدحملات خطرساز ظاهر شد و تنها شانس با استقلال یار بود که توپ های مهاجمین نساجی به گل تبدیل نشد.

اما نقطه ضعف بزرگ آبی ها که در این فصل، قهرمانی لیگ برتر را از آنها دور کرد، کسی نیست جز سیدحسین حسینی! او در بازی شب گذشته باز هم متزلزل و بسیار کند در خروج از دروازه نشان داد. در معدود توپ های در چارچوبی که بازیکنان نساجی موفق به زدن آن در چارچوب شدند، باز هم دروازه حسینی باز شد و او تنها خوش شانس بود که لحظاتی قبل از ثبت گل، بازیکن دیگری از نساجی در آفساید قرار داشت. نکته غم انگیز این گل، اشتباه حسینی در زاویه بندی و دفع این توپ بود به طوری که از همان زاویه ای این گل را دریافت کرد که مقابل صنعت نفت، بدترین گل فصلش را دریافت کرد تا مشخص شود او در دفع توپ های زاویه موافق، چندان تمرکز ندارد و به تصور نواخته شدن توپ مهاجم به زاویه مخالف، تمام تمرکز واکنش دست و پای خود را بر روی این سناریو می گذارد.

نکته وحشتناک دیگری که در بازی شب گذشته مشهود بود، ضعف مفرط خط دفاعی استقلال در جاگیری و زدن ضربات سر اول در ضربات کرنر و ضربات ایستگاهی حریفان بود. وقتی تقسیم وظایف درستی بین دروازه بان و مدافعین در پوشش مناطق خطرناک در ضربات شروع مجدد وجود ندارد، هر خطایی که به سود حریف اعلام می شود یا کرنری که زده می شود، بوی گل خواهد داد.

در حالی که حسینی می بایست بخش زیادی از محوطه جریمه را کاور کند اما با ضعفش در نقطه فرود توپ و بازیخوانی، همه بار مسئولیت در ضربات شروع مجدد را به دوش مدافعین می اندازد و حریفان نیز با علم به این موضوع، توپ را در مناطق کور دفاعی استقلال ارسال کرده و عمدتاً زودتر از مدافعین استقلال به توپ ضربه می زنند. اتفاقی که بارها و بارها در بازی استقلال و نساجی رخ داد و آبی ها تنها خوش شانس بودند که توپ های بازیکنان نساجی به گل تبدیل نشد.

حضور عارف غلامی کوتاه قامت در خط دفاعی نیز مزید بر علت است که حریفان حساب ویژه ای بر روی این ضعف حل نشده استقلال باز کنند چه بسا در آخرین دربی نیز پرسپولیس در چند نوبت در این ضربات خطرناک ظاهر شد اما با خوش شانسی توپ ها به گل تبدیل نشدند.

هر چه که هست، ساپینتو برای مصاف احتمالی با پرسپولیس که هم خوب ضدحمله می زند و هم از ارسال کننده های حرفه ای مثل مهدی ترابی و سعید صادقی سود می برد می بایست فکری به حال وضعیت آشفته دروازه و خط دفاعی استقلال کند چرا که باز بازی کردن مقابل پرسپولیس همان بلایی را سر آبی ها خواهد آورد که در لیگ برتر در نیمه اول شاهد آن بودیم. شاید جایگزینی محمدحسین مرادمند با عارف غلامی یکی از راهکارهای ترمیم خط دفاعی این تیم باشد اما برای تعویض دروازه بان کمی دیر شده و هر چه که هست، آنها باید فینال جام حذفی را هم سیدحسین حسینی را تحمل کنند تا برای فصل جدید یک دروازه بان مطمئن را به خدمت بگیرند.

در فصل گذشته نیز فرهاد مجیدی با علم به ضعف حسینی، سیستمی به شدت دفاعی را برای تیمش انتخاب کرد تا حداقل خطر بر روی دروازه حسینی خلق شود وگرنه دروازه بانی که از حداقل شوت های در چارچوب حریف گل دریافت کند، به هیچ عنوان مطمئن به حساب نمی آید.

کلیدواژه : استقلال

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید