تیم ملی فوتبال کشورمان اولین بازی خود در سال 1402 را با تساوی 1-1 مقابل تیم ملی روسیه به پایان رساند. این دیدار تدارکاتی که اولین بازی قلعه نویی به عنوان سرمربی تیم ملی ایران بود، نکات فنی و غیرفنی زیادی در دل خود داشت که در ادامه به آن می پردازیم.

قلعه نویی در این دیدار تقریباً همه نفراتی که انتظار می رفت کارلوس کیروش با خود به جام جهانی ببرد یا به طور فیکس بازی دهد را در ترکیب اصلی تیم ملی قرار داد. از آرمین سهرابیان گرفته تا امید نورافکن، رامین رضائیان، محمد محبی، شجاع خلیل زاده، حسین کنعانی زادگان، صادق محرمی و شهریار مغانلو و …

او که شاکله اصلی تیمش را بیشتر از نفراتی انتخاب کرده بود که پیشتر با آنها در سپاهان و گل گهر کار کرده بود، نمایش خوبی مقابل روسیه ارائه کرد. تیم ملی اگرچه در این بازی به تساوی دست یافت اما از حیث ایجاد موقعیت در شرایط خوبی قرار داشت و اگر فرصت سوزی های مهاجمین تیم ملی نبود، شاید روسیه با 4 گل بدرقه می شد.

یکی از نکات بارز بازی شب گذشته تیم ملی مقابل روسیه، استفاده از بازیکنان با فیزیک بدنی بالا و قامت بلند بود. قلعه نویی به سبک بازی مستقیم و ارسال از کناره ها برای گلزنی مقابل حریفان علاقه دارد. این سبک بازی که از دیرباز مورد توجه قلعه نویی بوده در تیم ملی نیز مورد استفاده قرار گرفت و حداقل در بازی شب گذشته مقابل تیم فیزیکی و بلند قامت روسیه جواب داد.

به نظر می رسد تیم ملی با این سبک و سیاق جدید، دیگر جایی برای بازیکنان فانتزی و ظریفی همچون مهدی قایدی، محمد عمری و … ندارد و نفراتی همچون آرش رضاوند که از فیزیک بدنی خوبی برخوردارند و شم گلزنی و گلسازی بالایی هم دارند در لیست بعدی قلعه نویی حضور پیدا کنند.

پی نوشت: قلعه نویی با این انتخاب های هوشمندانه به نوعی تیزهوشی خود را به رخ کشید. او به خوبی می داند بازیکنانی جا مانده از جام جهانی یا بازیکنانی که مورد بی مهری کیروش قرار گرفتند، با انگیزه زیاد برای امیر خان بازی خواهند کرد و در واقع قلعه نویی قصد دارد از عنصر انگیزه ملی پوشان برای موفقیت در جام ملتهای آسیا استفاده کند. اتفاقی که در نهایت با کیروش رخ نداد و حالا هم قلعه نویی و هم اکثر ملی پوشان ایران با انگیزه فراوان به شدت به دنبال قهرمانی در جام ملتهای آسیا هستند.