از باشگاه استقلال خبر می رد، مدیران این تیم پاداش مالی خوبی برای بازیکنان این تیم برای پیروزی در دربی پیش رو در نظر گرفته اند. اتفاقی عجیب که نشان دهنده ضعف مفرط مدیریت ورزشی در ایران است.

اینکه چرا یک مدیر باید برای کاری که وظیفه بازیکنان است (نمایش حداکثر توانایی و مهارت در همه مسابقات) آپشن در قراردادش لحاظ کند، در جای خود قابل تامل است. اما اینکه برای یک بازی خاص پاداشی فراتر از آپشن های قرارداد در نظر گرفته شود نه تنها به موفقیت تیم کمک نمی کند بلکه باعث ایجاد استرس و هیجان کاذب و تک روی های احتمالی در بازی می شود و هدف تیم که پیروزی جمعی است رنگ باخته و خودخواهی بازیکنان در موقعیت های گل، جای آن را می گیرد.

در همه جای دنیا از ابزار آپشن قرارداد به عنوان ابزاری برای چانه زنی و گرفتن تخفیف در قرارداد پایه بازیکن استفاده می شود اما در ایران هم قرارداد بالا بسته می شود و هم آپشن تعداد گل و پاس گل برای بازیکن در نظر گرفته می شود که همین مسئله باعث می شود آنچه در بازی استقلال و فولاد دیدیم، نزد برخی بازیکنان این تیم اتفاق بیفتد. تک روی با هدف گلزنیو فعال کردن آپشن قرارداد!

در دربی پیش رو این مسئله حادتر است و بازیکن به جای تمرکز بر روی فوتبال خود به پاداش فکر می کند! مگر نه این است که به صورت پیش فرض همه بازیکنان می بایست با حداکثر توان خود در هر مسابقه ای حاضر شوند، پس این بذل و بخشش عجیب که چیزی جز تزریق هیجان و استرس کاذب به بازیکن در پی ندارد، برای چیست؟

آیا مدیران ناکاربلد استقلال نمی توانستند چنین پاداش احتمالی را پس از پیروزی در دربی و به صورت سورپرایز در رختکن بین بازیکنان تقسیم کنند؟

مشکل فوتبال ایران نه تنها تجهیزات و ساختار های ضعیف و بازیکنان آماتور بلکه مدیران ناکاربلدی است که حتی اصول اولیه مدیریت ورزشی را هم نمی دانند.