در حالی که هنوز اتفاق خاصی در خصوص حضور کیروش روی نیمکت تیم ملی نیفتاده، برخی چهره های معلوم الحال که مشخص شده در حزب باد قرار دارند نسبت به این قضیه موضع گرفته اند و تغییر و تحول در تیم ملی را در این مقطع به صلاح تیم ملی نمی دانند.

چرا نتایج ایران در مقدماتی جام جهانی را نباید به نام اسکوچیچ نوشت؟

فارغ از اینکه آیا این چهره ها صلاحیت لازم برای اظهار نظر در این خصوص را دارند یا خیر به ذکر چند نکته در خصوص تنها برگ برنده اسکوچیچ در ماههای اخیر در تیم ملی اشاره می کنیم که شاید شخصیتی مثل خداداد عزیزی فراموش کرده و یا دوست دارد فراموش کرده باشد و مردم نیز فراموش کنند!

عزیزی و موافقات استمرار اسکوچیچ در تیم ملی معتقدند او بهترین نتایج با تیم ملی را پس از افتضاح ویلموتس به دست آورده است و مستحق حضور در جام جهانی به عنوان سرمربی تیم ملی ایران است. اما سوال اساسی که در این بین مطرح می شود این است که مگر حضور موفق ایران در جام جهانی 98 فرانسه را به نام والدیر ویرا یا جلال طالبی نوشتیم که اکنون بخواهیم صعود به جام جهانی با این تیم پرستاره که دسترنج 8 سال کار کارلوس کیروش در تیم ملی بود را صرفاً به حضور اسکوچیچ ربط دهیم؟

چه بسا اگر فردی مثل کیروش در تیم ملی ایران نبود امروز مجید حسینی ها، عزت اللهی ها و بسیاری از بازیکنان جوان دیگر که در زمان کیروش در تیم ملی فرصت عرض اندام پیدا کردند در این تیم حاضر نبودند و همچنان بازیکنان قدیمی و با اسم و رسم مثل هادی عقیلی، خلعتبری و … در تیم ملی بازی می کردند اما کیروش این شجاعت را داشت که با خط زدن بازیکنان اسم و رسم دار و قربانی نکردن اصول و خط و چارچوب های تیم ملی، از بازیکنان جوان و آینده دار فوتبال ایران، ستاره بسازد.

مخلص کلام اینکه اگر تیم ملی با اسکوچیچ به جام جهانی صعود کرد نه صرفاً به خاطر هنر مربیگری اسکوچیچ بلکه به خاطر کیفیت بالای سه بازیکن تهاجمی تیم ملی یعنی مهدی طارمی، سردار آزمون و علیرضا جهانبخش بود که در هر بازی که هر یک از این بازیکنان در زمین حضور نداشتند، شاهد افت کیفی شدید در تیم ملی می شدیم اما کیروش در ساختار تیم ملی چنان سلسله مراتبی را ایجاد کرده بود که در هر پست، 3 بازیکن هم تراز وجود داشت که مثلاً اگر مهدی طارمی یا سردار آزمون به هر علتی نبودند، کاوه رضایی، کریم انصاری فرد جانشین آنها می شدند با همان کیفیت و عملکرد عالی.

اگر اسکوچیچ با پکیج بندهای تیم ملی سر و سری دارد که از بهترین مدافع وقت ایران (سیاوش یزدانی) در پست تخصصی اش استفاده نمی کند و در عوض از امید نورافکن استفاده می کند، باید به بسیاری از مسائل شک کرد. اگر او عامدانه از عارف غلامی در پست غیرتخصصی دفاع راست در بازی مقابل کره جنوبی استفاده می کند باید به برخی مسائل شک کرد؛ اگر گلری 80 درصد فصل را سکونشین بوده و در 8 بازی هم که به میدان رفته 15 گل خورده به تیم ملی دعوت می شود، باید به برخی مسائل شک کرد؛ اگر سرمربی تیم ملی چشم بر روی حرکت منشوری آن مدافع و تبدیل اتوبوس تیم ملی به حرم سرا می بندد باید به برخی مسائل شک کرد و …

هر چه که هست، اگر یک مربی ایرانی هم بعد از ویلموتس شیاد روی نیمکت تیم ملی نشسته بود، ایران به جام جهانی صعود می کرد و صعود به جام جهانی با این بازیکنان، فتح الفتوح نیست و جماعتی که امروز خروج اسکوچیچ را از تیم ملی فریاد می زنند، از دوران ذوق زدگی بابت صعود به جام جهانی عبور کرده اند چرا که کارلوس کیروش با نمایش مقتدرانه در دو دوره اخیر جام جهانی، تیم ایران را به جایگاهی رسانده که امروز مدعی صعود از گروهش در جام جهانی است و افسوس که هنوز برخی در ذوق صعود به جام جهانی برای اسکوچیچ نوشابه باز می کنند!!

شاید این عده فراموش کرده اند که بدون جهانبخش و طارمی ایران مقابل کره جنوبی به چه فلاکتی افتاد و بدون مهدی طارمی مقابل لبنان با چه وضعیتی به پیروزی رسیدیم. همه این موارد نشان می دهد تیم ملی در زمان اسکوچیچ به شدت بازیکن محور بوده و هست اگر به هر دلیلی هر یک از سه ستاره تیم ایران به جام جهانی 2022 نرسند، آنگاه باید منتظر یک فاجعه در قطر باشیم.

اگر سقف آرزویهای برخی هنوز در صعود به جام جهانی مانده، این موضوع با عملکرد مناسب کیروش و ساختارسازی که در فوتبال ایران انجام داد به کف آرزوهای فوتبالدوستان تبدیل شده است چرا که فوتبال ایران از نظر استعداد هیچ چیز کمتر از کره جنوبی و ژاپن کمتر ندارد که در ادوار اخیر جام جهانی خوش درخشیده اند.

تنها حسن اتفاقات اخیر این بود که خبرناهاران جیزه خوار و رسانه هایی که از تیم ملی تناول می کنند، مشخص شدند و همین افراد هستند که امروز با شنیدن نام کیروش، رعشه بر اندامشان افتاده که مبادا دوباره روزی شان قطع شود. تفاوت این افراد با رسانه ها و خبرنگاران مستقل و آزاد در این است که هیچ اصراری بر حضور کیروش روی نیمکت تیم ملی ندارند و تنها خواستار حضور یک مربی با کیفیت روی نیمکت تیم ملی هستند تا تیم ملی از زنجیری که دلالان به دور آن پیچیده اند رها شود اما رسانه ها و خبرنگاران جیره خوار که عمدتاً دستی در دلالی بازیکن در تیم ملی نیز دارند تنها و صرفاً خواستار استمرار حضور اسکوچیچ هستند و  عدم بازگشت کیروش هستند تا مشخص شود، دیدگاه آنها به مسائل ملی، رنگی و بر اساس منفعت فردی است و نه ملی.

در انتها شایسته است پاسخ یاوه گویی خبرنگار رنگی آن خبرگزاری دولتی را که بازگشت کیروش را به استعمار پرتغالی تشبیه کرده بود داد که استمرار حضور اسکوچیچ چیزی شبیه به استمرار حکومت قاجار بر کشور است که کشور بزرگ ایران را به گربه ای کوچک تبدیل کرد چرا که امروز شاهد این هستیم اسکوچیچ هر پست و جایگاهی را ظاهراً به قیمتی ناچیز به خبرنگار و بازیکن هبه کرده است و پیشتر نیز عزیزی خادم همه مشاورین خود را از خبرنگاران منتسب به یک تیم خاص انتخاب کرده بود تا عملاً شاهد یک مافیای رنگی در تیم ملی باشیم که بعدها به خاطر فساد همه این افراد، برکنار شدند اما اسکوچیچ و رفقایش صرفاً به سبب قراردادش هنوز باقی مانده است. با نگاهی به اطرافیان اسکوچیچ به سادگی می توان حلقه مفقوده این معما را پیدا کرد. نفراتی همچون خانبان(آنالیزور پرسپولیس) کریم باقری(دستیار سرمربی پرسپولیس) وحید هاشمیان (بازیکن سابق پرسپولیس) حمید استیلی (بازیکن سابق پرسپولیس) امروز حلقه اصلی نزدیک به اسکوچیچ را تشکیل داده اند و همین مسئله باعث شده تا توصیه ها برای دعوت از بازیکنان به شدت مشکوک و شائبه دار شود و بعضاً به نقل و انتقالات یک تیم خاص ربط پیدا کند.

وقتی حسین هدایتی با هماهنگی سرپرست وقت تیم ملی (افشین پیروانی) به طور غیرقانونی در اردوی تیم ملی حضور پیدا کرد و مسیر سید جلال حسینی و وحید امیری را عوض کرد، آیا نباید به حضور پر تعداد نفرات نزدیک به باشگاه پرسپولیس در اطراف اسکوچیچ شک کرد؟  نباید به این موضوع شک کرد که چرا فقط بازیکنان سابق یا فعلی پرسپولیس از استمرار حضور اسکوچیچ حمایت می کنند؟ آیا صحبتهای عضو هیئت مدیره استقلال مبنی بر داشتن بند دعوت به تیم ملی و جضور در جام جهانی برای یک تیم خاص درست است؟ هر چه که هست افکار عمومی هنوز پاسخ قانع کننده ای برای دعوت از فرشاد فرجی و کمال کامیابی نیا به اردوهای تیم ملی پیدا نکرده و شاید بهتر باشد، اسکوچیچ از علل دعوت از برخی بازیکنان که در تیمهای خود نیمکت نشین بوده و هستند پرده بردارد تا شائبه ها در خصوص این اتفاقات کمتر شود.

به واقع اگر امروز از خبردلار های جیره خوار از دلایل دعوت از برخی بازیکنان ضعیف و ناشناخته به تیم ملی بپرسند، انگشت به دهان خواهند ماند اما چون این بازیکنان به نوعی سفارشی هستند، هیچ مطالبه گری از سرمربی تیم ملی ندارند. آنها حتی هیچ مطالبه گری بابت انتخاب این مربی حرف شنو و بله قربان گو هم از فدراسیون وقت نداشتند چرا که اسکوچیچ بدون رزومه قابل دفاع و تنها به علت بله قربان گو بودن و باز کردن درهای تیم ملی به روی دلالان که در زمان کیروش مهر و موم شده بود، مورد حمایت این جماعت است و بس! وگرنه امروز اسکوچیچ باید بابت دعوت از بیرانوندی که در 20 بازی فصل گذشته سکونسین بوده و در 8 بازی نیز 15 گل خورده، به افکار عمومی پاسخگو باشد.

سخن پایانی

آنها که هنوز عقده شادی کیروش از ناکامی پرسپولیس با برانکو در فینال لیگ قهرمانان آسیا را در دل دارند، طبیعتاً از بازگشت کیروش عصبانی خواهند بود چرا که کیروش همه توطئه رسانه ها و خبرنگارانی که توسط برانکو به ناهار و شام دعوت می شدند تا علیه تیم ملی جریان سازی کنند، متوجه شده بود و یک تنه مقابل انها ایستادگی کرد و چه بسا اگر اشتباهات مدافع اتوبوسی تیم ملی مقابل ژاپن نبود، امروز کیروش فاتح جلم ملتهای آسیا شده بود. نکته اینجاست که این جماعت با شخص کیروش به سبب آسیب خوردن به منافع باشگاه محبوب خود در گذشته مشکل دارند و امروز از این واهمه دارند که مبادا با حضور کیروش، زمینه حذف ملی پوشان فعلی تیم محبوشان در تیم ملی فراهم آورده شود وگرنه اگر همین حالا به جیره خواران خبردلار بگویند کیروش با همین بازیکنان به جام جهانی وارد می شود، قلم جملگی آنها به حمایت از کیروش و خروج اضطراری اسکوچیچ بازخواهد گشت. البته هستند برخی که زخم عمیقی از کینه بابت شادی کیروش از شکست تیم محبوبشان در فینال لیگ قهرمانان آسیا دارند؛ افکار عمومی هنوز شیطنت خبرنگار سایت بشکه نیوز3 را برای دستیار کیروش و دهها مورد کارشکنی در کار او را فراموش نکرده است.

پی نوشت: هنوز اسکوچیچ پاسخ روشنی به دعوت عجیب از برخی بازیکنان ضعیف و یا بازیکنانی که تا قبل از دعوت به تیم ملی، تاکنون نامشان هم شنیده نشده بود، نداده و این در حالیست که پیشتر شاهد حضور مشکوک بازیکنانی  ضعیف مثل فابیانسکی، بودیمیر، گولچ و … در پرسپولیس مدل برانکو بودیم که هرگز مشخص نشد این بازیکنان برای چه جذب شدند و چرا نیمکت نشین بودند؟