کد خبر:38300
پ

افشین پیروانی در صف حامیان معلوم الحال اسکوچیچ: به دور بعد جام جهانی برویم که چی؟

به نظر می رسد موضع باند حامیان اسکوچیچ همگی از یک اتاق فکر نشئت میگیرد که در مصاحبه با هر یک از آنها، موارد تکراری و بعضاً حیرت انگیزی را می شنویم. افشین پیروانی در صف حامیان معلوم الحال اسکوچیچ: به دور بعد جام جهانی برویم که چی؟ پس از اینکه خداداد عزیزی، صعود تیم […]

به نظر می رسد موضع باند حامیان اسکوچیچ همگی از یک اتاق فکر نشئت میگیرد که در مصاحبه با هر یک از آنها، موارد تکراری و بعضاً حیرت انگیزی را می شنویم.

افشین پیروانی در صف حامیان معلوم الحال اسکوچیچ: به دور بعد جام جهانی برویم که چی؟
افشین پیروانی در صف حامیان معلوم الحال اسکوچیچ: به دور بعد جام جهانی برویم که چی؟

پس از اینکه خداداد عزیزی، صعود تیم ملی از گروهش در جام جهانی را به تمسخر گرفت و مدعی شد مگر می خواهیم قهرمان جهان شویم؟! اینبار افشین پیروانی عضوی از حلقه قرمزی که تیم ملی را احاطه کرده در اظهاراتی حیرت انگیز در حاشیه تمرین امروز پرسپولیس در خصوص صعود ایران از گروهش در جام جهانی گفت: صعود کنیم یا نکنیم چه فرقی به حال فوتبال ما می کند؟!

 

البته مطرح شدن این صحبتهای آماتور برای افرادی که الک خود را در این فوتبال آویخته اند و به عبارتی درامدی که باید از کنار آن به دست می آوردند را کسب کرده و دیگر باقی مسائل برایشان اهمیت ندارد چندان تعجب برانگیز نیست چرا که امروز باید نظر بازیکنانی که با رویای درخشش در جام جهانی و حضور در تیمها و لیگهای معتبر اروپایی را در سر می پرورانند را جویا شد.

پس از جام جهانی 98، بسیاری از ملی پوشان ایران به واسطه عملکرد درخشان در جام جهانی راهی تیمهای عمدتاً آلمانی شدند که اتفاقاً خداداد عزیزی نیز از آن جمله بود.

نکته جالب اینکه پس از جام جهانی 2006 که برانکو هدایت تیم ملی را بر عهده داشت، کمترین ترانسفر به فوتبال اروپا برای ملی پوشان به ثبت رسید چرا که هیچ تیمی به سراغ بازیکنان پکیجی و ضعیفی که برانکو در آن مقطع در تیم ملی بازی می داد نمی رفت و عملکرد ضعیف تیم ملی نیز طوری نبود که تعداد زیادی از ملی پوشان ایران عازم فوتبال اروپا شود.

 

امروز در جایگاهی هستیم که یادگار کارلوس کیروش برای فوتبال ایران همین بود که ملی پوشان را به سمت خروج از فوتبال ایران و حضور در فوتبال اروپا سوق داده و دیگر دغدغه بسیاری از ملی پوشان رویای بازی در اروپا نیست بلکه بازی در تیمهای معتبر اروپاست که تنها با درخشش در آوردگاه جام جهانی می توانند راه چند ساله را در یک شب بپیمایند و منتظر آفرهای جذاب تیم های اروپایی بنشینند.

اگر علیرضا بیرانوند پس از جام جهانی 2018 با پیشنهادات رنگارنگ اروپایی مواجه شد تنها به واسطه درخشش در جام جهانی بود؛ اگر مجید حسینی جوان توانست پس از جام جهانی 2014 فوتبال ایران را ترک کند به واسطه درخشش در جام جهانی بود و امروز دغدغه بازیکنانی نظیر الهیار صیادمنش، مهدی قایدی و… که بازی در تیمهای خارجی را چشیده اند، درخشش در جام جهانی و بازی در تیمهای معتبر اروپایی است که هم برای بازیکن باعث افتخار خواهد بود و هم مثل مهدی طارمی منجر به افتخار ملی برای کشور خواهد شد.

 

البته نظر چند پیشکسوت فسیل شده که با باند مافیایی رسانه ای که مثل مار دور تیم ملی چنبره زده، در این برهه مهم نیست چرا که تا 40 روز دیگر مربی محبوب آقایان که بازیکن سفارشی از تیم محبوبشان به تیم ملی دعوت می کند، می بایست نیمکت تیم ملی را ترک کند. امروز دغدغه امثال پیروانی افزایش اعتبار فوتبال ایران نیست بلکه دغدغه آنها روی کار آمدن هر مربی غیر از اسکوچیچ است که منافع بازیکنان و باشگاه محبوب آقایان به خطر خواهد افتاد چرا که آنها با هزینه گزاف، تیم این فصل پرسپولیس را بسته اند و حساب ویژه ای بر روی پاداش فیفا بابت حضور بازیکنان تیم ها در جام جهانی باز کرده اند که اگر بازیکنان مدنظرشان همراه تیم ملی نباشند، در بحث مالی و پرداخت به مشکل خواهند خورد و از نظر آقایان، بهترین گزینه فعلی همان اسکوچیچ است ولو استمرار حضورش با این شرایطی که بسیاری از بازیکنان تیم ملی، از نظر فنی قبولش ندارند، بر خلاف منافع ملی باشد.

 

این روزها با نگاه به اسامی حامیان استمرار اسکوچیچ در تیم ملی که تنها به نتایج او با تیم ملی اشاره و استناد می کنند بیشتر به این نتیجه می رسیم که اسکوچیچ هرگز صلاحیت حضور روی نیمکت تیم بزرگ ایران را نداشته و ندارد. افراد معلوم الحالی که خود ید طولایی در باندبازی در تیم ملی داشته و دارند و منافع رنگی بر منافع ملی شان همواره در اولویت بوده است.

 

شاید امثال خداداد عزیزیف جباری، پیروانی، علی کریمی و … تصور می کنند تنها آنها فوتبالیست بوده اند و بقیه بازیکنان ملی پوش ایران برای دورهمی و سرگرمی فوتبال بازی می کنند و هیچ آرزو و چشم اندازی برای آینده خود ترسیم نکرده اند؛ مزید اطلاع این عزیزان که صعود از گروه در جام جهانی را بی ارزش توصیف می کنند باید گفت اگر صعود از گروه در جام جهانی ارزشی ندارد چرا باید هزینه دلاری مربی مثل اسکوچیچ را بپردازیم؟ آیا با یک مربی وطنی نمی شود بین 4 تیم چهارم شد و از گروه صعود نکرد ؟

جدای از توجیهات غلط عمدی یا سهوی برخی پیشکسوتان فوتبال که صعود ایران از گروهش در جام جهانی را بی اهمیت قلمداد می کنند باید گفت صعود هر تیم از گروهش در جام جهانی نه تنها قیمت مارکت بازیکنان تیم ملی را بالاتر می برد بلکه نگاه ایجنت های رسمی فوتبال اروپا و تیم های معتبر را به سمت لیگ داخلی ایران معطوف خواهد کرد که نتیجه آن، افزایش ترانسفر بازیکنان مستعد ایرانی به تیم های اروپایی خواهد بود. شاید اگر مهدی طارمی همچنان قصد داشت به صحبتهای برانکو گوش دهد و به توصیه کیروش برای خروج سریع از فوتبال ایران عمل نکند و در فوتبال آماتور ایران باقی بماند امروز شاهد شکوفایی استعداد درخشان او در قلب اروپا نبودیم و چه بسیارند بازیکنان ایرانی مثل طارمی که به دلیل عدم دیده شدن در فوتبال اروپا خیلی زود از صحنه کنار رفتند …

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید