جباری و جویباری مخالف آمدن ماتزاری | تاجرنیا موافق پیرمرد همیشه بازنده و ناکام ایتالیایی

چمپیونات – از قدیم گفته اند آشپز که 2 تا شود، آش یا شور می شود یا بی نمک! حکایت فصل پر فراز و نشیب استقلال است که فردی به نام نماینده تام الاختیار در بزنگاه های حساس به حوزه وظایف مدیرعامل ورود کرده و باعث ایجاد تنش و ناراحتی و یک تصمیم اشتباه و پر هزینه برای تیم شده است. آیا چنین فردی اصولا در باشگاه پرسپولیس وجود دارد یا اگر هم وجود دارد تا این اندازه در کار مدیرعامل دخالت می کند؟

تکروی تاجرنیا در استخدام ماتزاری | جباری و جویباری ناراضی از آمدن مرد پرحاشیه ایتالیایی به استقلال

حتماً ماجراهای دخالت های شهریاری در کار سمیعی و جذب عجیب دو بازیکن بوسنیایی را به یاد دارید که چه بلایی سر این تیم آورد و هنوز هم ترکش های مالی آن دو بازیکن به باشگاه استقلال می خورد. نکته جالب اینکه با تغییر مدیریت نیز این رویه عوض نشده و تنها از فردی به فرد دیگر منتقل شده است!

از مصاحبه ها و نوع رفتار مدیرعامل و سرمربی استقلال به سادگی می توان دریافت که آنها موافق حضور ماتزاری که یک مربی همیشه ناکام بوده است روی نیمکت استقلال نیستند. علی رغم پول پاشی اطرافیان آقای نماینده تام الاختیار در فضای مجازی که شخصاً مذاکرات با ماتزاری را جلو می برد اما به سادگی می توان دریافت که ماتزاری وصله استقلال نیست و  ظاهراً تاجرنیا تنها برای اثبات خود و جبران سرکوفت هایی که در مرتبه اول بر سر ناکامی در جذب ماتزاری شنید، بدون توجه به عواقب کار با این مربی و هماهنگی با مدیرعامل بار دیگر به سراغ او رفته است.

مجتبی جباری در کنفرانس خبری پس از بازی استقلال و آلومینیوم به نوعی نارضایتی خود را از آمدن ماتزاری نشان داد و در پاسخ به سوالی در این خصوص بدون اشاره به خوشحالی اش از آمدن این مربی با کنایه گفت:

امیدوارم مربی جدید با وسواس انتخاب شود و بهترین گزینه به استقلال بیاید.

در واقع اگر از نظر جباری، ماتزاری بهترین گزینه بود، او جملات دیگری را در استقبال از این مربی به کار میبرد اما مشخص است که او به گزینه های بهتری از ماتزاری فکر می کند چرا که ماتزاری هم به سیستم های3 دفاعه علاقه دارد که عامل ناکامی استقلال در فصل جاری بود و از همه مهمتر او یک مربی بازنده در فوتبال ایتالیا به حساب می آید و حتی ضعیف ترین تیمهای سری آ هم پس از دو سال بیکاری به وی پیشنهاد همکاری ندادند و از همه مهمتر هرگز گزینه ای به عنوان یک مربی بزرگ برای تیمهای متمول حاشیه خلیج فارس نوده است چرا که اساساً بر خلاف تبلیغات آقایان در فضای مجازی، او مربی بزرگی محسوب نمی شود.

با نگاهی به جوسازی اطرافیان مدیران استقلال برای تبلیغات مثبت بر روی این مربی که به منظور همراه کردن جامعه هواداری استقلال با انتخابش صورت می گیرد به آمار ماتزاری با ناپولی در 13 سال قبل اشاره می شود که او با ناپولی قهرمان شده بود اما به این نکته اشاره نمی شود که او در این فاصله 13 سال چه کرده و چه دستاوردی با روش های نوینی که آقایان به آن اشاره می کنند، به دست آورده است. غیر از این است که ناپولی قهرمان سری آ را دو فصل پیش با لشگری از ستارگان تحویل گرفت و با تاکتیک های دفاعی خود، ناپولی را به چنان فضاحتی انداخت که تنها 3 ماه پس از شروع به کارش اخراج شد. همان اتفاقی که برای بوژوویچ در استقلال افتاد. بوژوویچ هم با تاکتیک های منسوخ تدافعی خود استقلال را به یک تیم ترسو تبدیل کرده بود  به طوری که همه بازیکنان با افت فنی مواجه شده بودند اما حضور مجتبی جباری و جلال چراغپور در تیم باعث شد تا این تیم با همان بازیکنان به روال سابق خود بازگردد و با ارائه یک بازی با طراوت مقابل آلومینیوم مجتبی حسینی که یکی از فنی ترین مربیان لیگ است، این تیم را با 5 گل بدرقه کند.

بدون تعارف باید گفت با انتخاب ماتزاری، استقلال به دوران موسیمانه و بوژوویچ که مربیان تدافعی محسوب می شدند باز می گردد و این مربی ضعیف که هیچ دستاوردی در 13 سال گذشته نداشته و ندارد احتمالاً قبل از نیم فصل از سمتش برکنار خواهد شد و یک فصل کابوس وار دیگر برای استقلال به یادگار می گذارد. او اگر مربی بزرگی بود، دو فصل بیکار نمانده بود تا دست از پا درازتر با عبور از شروط قبلی خود به میز مذاکره تنها پیشنهاد خود یعنی استقلال بازگردد. آیا آقایانی که مدعی هستند ماتزاری دارای کارنامه درخشانی است و مربی بزرگی محسوب می شود، می توانند 2 خط در وصف افتخارات و تاثیر مثبت این مربی در تیمهای سابقش در 13 سال گذشته بنویسند؟  واقعیت این است که 13 سال قبل مربیانی همچون حسین فرکی، عبداله ویسی و … هم با تیمهای سپاهان و استقلال خوزستان قهرمان شدند، اما حالا کجا هستند؟ پس نمی توان یک قهرمانی تصادفی در 13 سال قبل را برای این مربی به عنوان دستاوردی بزرگ به حساب بیاوریم. فوتبال نسبت به 13 سال قبل پیشرفت کرده و متفاوت شده و مربیانی همچون ماتزاری که علم خود را بروز نکرده اند از چرخه مربیگری خارج شده اند.

مدیران استقلال در انتخاب مربی بعدی می بایست به فلسفه فکری او توجه کنند و سوابق او در 5 سال اخیر را مورد بررسی قرار دهند چر که مربیان تدافعی و تاریخ مصرف گذشته تنها وقت این تیم و هوادارانش را می گیرند. مجتبی جباری نشان داد اگر سیستم و تاکتیک درست برای همین بازیکنان انتخاب شود، بازیکنانی همچون مسعود جمعه، کوجو، کوشکی، اسلامی و .. به چه بازیکنان درخشانی تبدیل می شوند و امثال بوژوویچ و موسیمانه نیز نشان دادند که با انتخاب تاکتیک های اشتباه، چه به روز استقلال آوردند. پس صرفاً انتخاب یک مربی خارجی دوای درد استقلال نیست و مربی مذکور می بایست به فلسفه فوتبال استقلال بخورد. خالی از لطف نیست که بگوئیم تیم کاوازاکی ژاپن که فینالیست لیگ نخبگان محسوب می شود، ارزش اسکوادش از پرسپولیس کمتر است و یک دهم تیم میلیون دلاری النصر محسوب می شد اما با یک مربی بومی (هاسبه) و دستیاران خارجی اش و همچنین یک ترکیب عمدتاً ژاپنی(تنها دفاع راست این تیم خارجی است) مقابل النصر پیروز شد. پس به قول مجتبی جباری برای انتخاب مربی خارجی وسواس به خرج دهید. استقلال محل زورآزمایی مدیریتی شما و تحمیل سلایق شخصی شما نیست آقایان و پشت هر تصمیمی می بایست یک استدلال فنی وجود داشته باشد. مدیریت استقلال پس از انتخاب خود می بایست به هواداران استقلال پاسخ دهد که علت این انتخاب چه بوده و مثلاً چرا ماتزاری آری و نفراتی همچون روی فاریا، ساپینتو، جمال بل ماضی، زوران مامیچ، هری کیول و … نه؟  متر و معیار انتخاب خود و شخصی که مسئولیت این انتخاب با او است می بایست برای هواداران استقلال واضح باشد.

در انتها توجه شما را به رفتار نظری جویباری در انتهای بازی با آلومینیوم جلب می نمائیم که به جای خوشحالی از پیروزی پر گل تیمش با کلافگی به سوالات خبرنگاران در خصوص ماتزاری جواب می داد و خود را بی اطلاع از جریان مذاکرات نشان داد تا مشخص شود تاجرنیا به تنهایی روند مذاکرات با ماتزاری را جلو می برد و احتمال جا به جایی نظری جویباری به واسطه تصمیمات اشتباهش در همین مدت کم، در انتهای فصل بسیار بالا است.

پی نوشت: ماتزاری مربی بزرگی نیست و از او به عنوان مربی بزرگ در فوتبال ایتالیا و اروپا یاد نمی شود. اگر این مربی بزرگ بود، پیشنهادات مالی به مراتب بهتر از استقلال از تیمهای اروپایی و کشورهای عربی دریافت می کرد ولی واقعیت این است که او جزو مربیان تاریخ مصرف گذشته فوتبال به حساب می آید. تصور کنید نفراتی همچون محمود یاوری یا بیژن ذوالفقارنسب، فیروز کریمی یا حسین فرکی اکنون بخواهند مربیگری کنند! البته از مدیرانی که به سراغ فیروز کریمی برای نشستن روی نیمکت استقلال رفته بودند اصلا بعید نیست به سراغ مربی همچون ماتزاری بروند!