بحث بر سر ملی بودن یا نبودن بازیهای نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا این روزها داغ شده و نظرات مختلفی در این خصوص مطرح می شود؛ در ادامه به بررسی این موضوع و مقایسه آن با سایر تیمهای جهان پرداخته ایم.

یکبار برای همیشه | بازی نمایندگان ایران در آسیا، ملی نیست!

با حضور پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا بسیاری بر این عقیده بودند که می بایست به این تیم نگاه ملی شود تا بتواند به عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا دست پیدا کند اما برخی نیز معتقد بودند این رویه غلط است و به پرسپولیس نیز می بایست مثل سایر نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا نگاه شود چرا که اگر بحث ملی بودن بازیهای نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا بود، علی القاعده می بایست این نگاه به تمامی تیمهای ایرانی در این رقابتها می شد اما با نگاهی به نوع نگاه وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال به این قضیه متوجه می شویم که هیچ نگاه ملی به سایر تیمهای حاضر در لیگ قهرمانان آسیا چه در این دوره چه در دوره قبل وجود نداشته است و قانون حرف اول و آخر را زده است و نه استثنا قائل شدن به خاطر ملی بودن بازیهای یک تیم.

در ابتدای شروع مجدد بازیهای لیگ قهرمانان آسیا در شهریور ماه، فدراسیون فوتبال می توانست با مساعدت با باشگاه استقلال، کارت بازی داریوش شجاعیان را صادر کند تا این تیم بتواند از او در بازیهای پیش رو استفاده کند اما این اتفاق صورت گرفت تا مشخص شود نگاه ملی به تیم استقلال وجود نداشته است و قانون سفت و سختی که حتی فیفا هم به  واسطه کرونا برایش تخفیف قائل شده بود در مورد استقلال به اجرا در آمد.

در مقایسه مشابه بین پرداخت طلب شفر و برانکو، وزارت ورزش ، وزارت ورزش نگاه ملی به استقلال که زیر مجموعه این وزارت خانه بود نداشت و با تعلل واضح در پرداخت طلب شفر به هر نحو ممکن، موجبات محرومیت نقل و انتقالاتی استقلال و بسته شدن دست کادر فنی در استفاده از نفرات جدید در لیگ قهرمانان آسیا را فراهم آورد و این در حالی بود که به محض احساس خطر در این زمینه برای تیم پرسپولیس، با تشکیل جلسه اضطراری موضوع مذکور در اوج خالی بودن خزانه باشگاه پرسپولیس به یکباره با تشکیل جلسه در وزارت ورزش حل شد.

در سالهای گذشته حتماً به یاد دارید که تیمهای سپاهان، استقلال، ذوب آهن به واسطه حضور تیمشان در لیگ قهرمانان آسیا و بازیهای ظاهراً ملی(!) درخواست لغو بازی های داخلی را کرده بودند اما به آن موارد ترتیب اثر داده نشد اما به واسطه درخواست تیم پرسپولیس مبنی بر لغو بازی اش مقابل نساجی، به این درخواست ترتیب اثر داده شد و این در حالی بود که پرسپولیس می توانست با تیم دوم خود در این بازی شرکت کند همانطور که تیمهای چینی و ژاپنی با تیم دوم خود بازیهای داخلی در لیگ های خود را پیگیری کردند و تیم اصلی شان در لیگ قهرمانان آسیا حاضر شد.

به طور کلی اگر نگاه به همه تیمهای ایرانی لیگ قهرمانان آسیا ملی بود، موضوع ملی بودن بازیهای پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا پذیرفتنی بود اما وقتی در ابتدای کار وزارت ورزش با برگزاری بازیهای استقلال و شهر خودرو در کشور ثالث موافقت کرد، به طور کلی موضوع ملی بودن این بازیها از روی میز برداشته شد چرا که به نظر می رسد مهم تیم پرسپولیس بود که در مرحله گروهی نیازی به برگزاری بازیهایش با امارات در کشور ثالث نداشت و حذف دو نماینده دیگر ایران یعنی استقلال و شهرخودرو در مرحله پلی آف برای آقایان اهمیتی نداشت به طوری که بدون هماهنگی با باشگاه استقلال، بدترین میزبان ممکن برای برگزاری بازی در کشور ثالث را نیز انتخاب کردند که مورد اعتراض کادر فنی وقت استقلال نیز قرار گرفت.

در پایان در سطح هواداری نیز موضوع ملی بودن بازیهای پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا موضوع تائیدشده ای نیست چرا که ذات فوتبال و جذابیت آن به کری خوانی هواداران تیم های ریب با یکدیگر است و اینکه هواداران تیم رقیب آرزوی موفقیت تیم حریف را مقابل نماینده کشورشان کنند، امری عادی و جا افتاده در فوتبال جهان است و تنها در فوتبال آماتور ایران است که این اراده وجود دارد تا این مورد به هواداران القا شود که در بازیهای برون مرزی همه هواداران فوتبال می بایست هوادار تیم پرسپولیس باشند این در حالی است که پیشتر هواداران پرسپولیس نیز در بازی استقلال و العین و استقلال و اف سی سئول، هواداری خود از تیم رقیب استقلال را ثابت کرده بودند و گله ای از انها وجود نداشت و امروز نیز نباید از هواداران استقلال که از شکست پرسپولیس مقابل اولسان خوشحال هستند، گله ای وجود داشته باشد. اگر امروز هواداران استقلال به واسطه ناکامی پرسپولیس در آسیا برای هواداران و بازیکنان پرسپولیس کری می خوانند، مطمئن باشید در صورت قهرمانی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا، چندین برابر این کری خوانی ها به صورت برعکس از سوی هواداران پرسپولیس، نثار هواداران استقلال می شد. آیا در آن زمان نیز آقایانی که امروز دم از ملی بودن بازی پرسپولیس می زدند، رفتار هواداران پرسپولیس را تقبیح می کردند؟ پاسخ این سوال مسلماً منفی است چرا که همان آقایان نیز با مزه پرانی و متلک انداختن به هواداران غیرپرسپولیسی، ملی نبودن این بازی را ثابت می کردند.

در ادامه به رفتار چند مصداق جهانی در این حوزه می پردازیم.

*هواداران مارسی از عدم قهرمانی پاری سن ژرمن در فینال لیگ قهرمانان اروپا، جشن و پایکوبی گسترده ای در خیابان های مارسی برگزار کردند.

*گری لینه کر(بازیکن سابق بارسلونا) و ریو فردیناند(بازیکن سابق منچستریونایتد)  که هر دو نیز انگلیسی بودنددر جریان گزارش و تحلیل بازی بارسلونا و لیورپول وقتی لیونل مسی به لیورپول گل زد، تا سرحد مرگ خوشحالی می کردند که کلیپ این اتفاق بارها و بارها در فضای مجازی به اشتراک گذاشته شده است.

* در جریان بازی پرسپولیس و النصر، هواداران الهلال به شدت به حمایت از پرسپولیس برای شکست النصر پرداختند.

*در جریان بازی پرسپولیس و کاشیما آنتلرز نیز هواداران اوراوا ردز ژاپن به شدت از پرسپولیس حمایت کردند تا از قهرمانی کاشیما در لیگ قهرمانان آسیا جلوگیری کنند.

*هواداران پرسپولیس نیز در جریان بازی استقلال و اف سی سئول به شدت از تیم کره ای برای جلوگیری از فینالیست شدن استقلال حمایت کردند.

*هواداران استقلال نیز با حمایت از کاشیما و اولسان در دو فینال لیگ قهرمانان آسیا، آرزوی قهرمانی تیم مقابل پرسپولیس را داشتند.

*…

همه این موارد نشان می دهد این موضوع در ماهیت و ذات فوتبال و فرهنگ هواداری در تمام نقاط فوتبال جهان وجود دارد و موضوعی نیست که بتوان با برچسب هایی همچون وطن فروشی، بی غیرتی، آن را از بین برد چرا که هیچ هواداری در دنیای فوتبال دوست ندارد تیم رقیب تیم محبوش به موفقیت برسد و این موضوع جزو لاینفکی از فرهنگ هواداری در تمام رشته های ورزشی و نه فقط فوتبال است.

پس شاید بهتر باشد دوستان به جای شعار دادن های مضحک و اداهای ملی بودن بازیها، به موارد دیگر بپردازیم چرا که تیم ملی ایران تنها یک تیم است که همه آن را می شناسند و اتفاقاً در بازی ایران و ژاپن، بسیاری از هواداران پرسپولیس آرزوی ناکامی تیم ملی اصلی ایران مقابل ژاپن را داشتند چرا که در آن برهه تضاد شدیدی بین کیروش و سرمربی وقت پرسپولیس (برانکو) به وجود آمده بود و دوستانی که امروز حرف از ملی بودن بازی پرسپولیس و اولسان می زدند، آیا در آن زمان خواب بودند که آن رفتارها و آرزوها برای پیروزی ژاپن بر تیم ملی اصلی ایران را ببینند؟