3 دلیلی که غرب نمی تواند اموال فرزندان مقامات ایران را توقیف کنند
با اعمال دور جدید تحریم های اتحادیه اروپا علیه مقامات و شخصیت های ایرانی، بار دیگر این سوال مطرح شد که چرا غربی ها، اموال فرزندان و خانواده برخی مقامات ایران را که در کشورهای انگلیس، کانادا، آمریکا و … اقامت دارند را تحت این تحریم ها توقیف نکرده و یا اقامت آنها را لغو […]
با اعمال دور جدید تحریم های اتحادیه اروپا علیه مقامات و شخصیت های ایرانی، بار دیگر این سوال مطرح شد که چرا غربی ها، اموال فرزندان و خانواده برخی مقامات ایران را که در کشورهای انگلیس، کانادا، آمریکا و … اقامت دارند را تحت این تحریم ها توقیف نکرده و یا اقامت آنها را لغو نمی کنند؟
پاسخ به این پرسش ساده است. سه دلیل واضح برای ناتوانی غربی ها در توقیف اموال فرزندان مسئولین ایرانی که در کشورهای غربی اقامت دارند یا لغو اقامت آنها وجود دارد:
1.حقوق بشر
غرب که مدعی رعایت حقوق بشر است، هرگز نمی تواند به بهانه آنچه پدر یا همسر فردی تحت تحریم در ایران انجام داده، اموال او را توقیف کند. این نقض آشکار حقوق بشر محسوب می شود چرا که اصولاً گناه پدر را به حساب پسر نمی نویسند.
2.غرب از میلیاردها دلار سرمایه گذاری نمی گذرد
کشورهای غربی علی رغم ژست ها و تهدیدات و تحریم هایی که می کنند، در واقع یکی از حامیان سرنگونی محمدرضا شاه بودند که در اواخر حکومتش با مدیریت قیمت نفت، فشار زیادی به غربی ها به خصوص آمریکایی ها آورده بود. آنها امروز میلیاردها دلار از سرمای گذاری های محمدرضاشاه را پس از انقلاب 57 ایران بلوکه کرده اند و از آورده میلیارد دلاری آقازاده ها به کشورهایشان به سادگی نمی گذرند و نه تنها آقازاده ها را دیپورت نمی کنند، بلکه فرش قرمز برای آنها پهن می کنند.
امروز اگر مخالفین نظام به اتهام براندازی به اعدام یا حبس محکوم می شوند، در آن مقطع هم شاه می دانست هم آمریکا می دانست امام خمینی، رهبر انقلابیون است و به دنبال تغییر رژیم. در چنین شرایطی اصولاً حکم حبس و یا اعدام صادر می شد تا پایه های انقلاب از بین برود چرا که انقلابی که لیدر نداشته باشد، عمدتاً به جایی نخواهد رسید. غربی ها به دلیل هزینه های سنگینی که محمدرضا شاه در خصوص افزایش قیمت نفت به کشورهای غربی تحمیل کرده بود(به طور کلی محمدرضا شاه دیگر تحت اوامر آمریکا عمل نمی کرد و منافع کشور را در نظر می گرفت)، به نوعی خواهان براندازی حکومت محمدرضا شاه بودند و به همین دلیل از رهبر براندازان یعنی امام خمینی در ترکیه، عراق و فرانسه حفاظت امنیتی انجام دادند. در غیر اینصورت اگر خواهان حذف لیدر انقلابیون و از هم پاشیدن اتحاد انقلابیون بودند، به سادگی می توانستند رهبر انقلاب را ترور کنند اما نه تنها اینکار را نکردند بلکه اجازه ندادند دست محمدرضا شاه هم به امام خمینی برسد. زمانی که غربی ها متوجه شدند که انقلاب 57 ایران با آنچه آنها برای خود ترسیم کرده بودند (یک کشور مطیع) فاصله دارد بلافاصله برای بازپسگیری آنچه از دست داده بودند اقدام کردند و با حمله نظامی عراق به ایران سعی در بازپسگیری ایران کردند که تا این لحظه روش های مختلفی را برای اینکار تست کردند اما در این زمینه ناکام ماندند.
3.تغییر هویت آقازاده ها
یکی از مهمترین عواملی که دولت های غربی در توقیف اموال یا لغو اقامت آقازاده های ایرانی ناتوان نشان داده اند، تغییر هویت آنهاست. به طوری که تشخیص اینکه فردی با اسم فامیلی غیر از آنچه پدر تحریم شده اش در ایران دارد، برای آنها بعضاً زمانبر و سخت خواهد بود. یکی از نمونه های بارز این ادعا، فاطمه صادقی است که فرزند صادق خلخالی محسوب می شود. البته خانم صادقی به واسطه فعالیت هایش که همسو با سیاست های پدر و جمهوری اسلامی نیست، با همین هویت جدید نیز در جوامع غربی پذیرفته شده است اما چه بسیارند افرادی که برای عدم شناسایی دولت های غربی از پیشینه خانوادگی، نام فامیل خود را تغییر داده اند تا به سبب مشکلات تحریمی که برای پدرشان به وجود آمده، مشکلی بابت اقامت لوکس در کشورهای غربی نداشته باشند.
بنا بر افشاگری نماینده نیشابور در مجلس، بیش از 5000 آقازاده سران کشور در کشورهای غربی زندگی می کنند که پدرانشان در ایران هر روز شعار مرگ بر آن کشور سر می دهند!