این روزها بحث بر سر پرداخت طلب 700 هزار دلاری کالدرون توسط باشگاه پرسپولیس و نبود منابع مالی بسیار زیاد است اما سوالی که مطرح می شود این است که چرا باشگاه پرسپولیس مثل استقلال برای پرداخت طلب مربیان یا بازیکنان خارجی خود دست به فروش ستاره هایش نمی زند؟

چرا پرسپولیس برای پرداخت طلب کالدرون ستاره هایش را نمی فروشد؟

همانطور که می دانید، استقلال برای پرداخت طلب وینفر شفر، الهیار صیادمنش را فروخت و برای پرداخت احتمالی مطالبات استراماچونی دست به فروش مهدی قایدی زد. دو ستاره ای که اگر در چند فصل اخیر در کنار هم در استقلال حضور داشتند، هیچ خط دفاعی تاب مقاومت مقابل آنها را نداشت اما مدیران دولتی که مستقیماً از وزیر ورزش دستور می گرفتند، برای باشگاه استقلال اینگونه تصمیم گرفتند که پرداخت این مبالغ با فروش ستاره های استقلال انجام بگیرد اما در طرف مقابل مطالبات، برانکو، بودیمیر، کالدرون و بسیاری از بازیکنان داخلی و خارجی پرسپولیس بدون فروش هیچ ستاره ای از پرسپولیس می بایست انجام می شد!

همانطور که می دانید اکثر ستاره های پرسپولیس که در سالهای اخیر از این تیم جدا شدند به عنوان بازیکن آزاد به تیم جدید پیوستند و ریالی به باشگاه پرسپولیس ود مالی نرسیده است. مسئولین و هواداران پرسپولیس که هر بار با این اتهام مواجه شدند، پای پرداخت از پاداش آسیایی را پیش کشیدند به این نکته توجه نکرده اند که در بهترین حالت، کل درآمد دلاری پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا در 5 فصل اخیر، 6 میلیون دلار بوده است و این در حالی است که با یک محاسبه ساده می توان به این نکته رسید که این عدد در مقابل هزینه های پرسپولیس سر تعظیم فرود آورده است! در ادامه با هم نگاهی به هزینه های حدودی پرسپولیس و در آمدهای این تیم می اندازیم.

اهم کل در آمد دلاری پرسپولیس در 5 سال گذشته مربوط به دو حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا است که با احتساب رقم پاداش های مراحل گروهی سالهای دیگر به عددی تقریب 6 میلیون دلار می رسیم.

مجموع مطالبات برانکو، ماریو بودیمیر، کالدرون + مطالبات بازیکنان خارجی و ایرانی رقمی حدود 4.5 میلیون دلار می شود.

پس تا اینجای کار پرسپولیس 1.5 میلیون دلار درآمد ارزی دست نخورده اندوخته که اگر درآمدزایی این تیم از انتقال بیرانوند به آنتوروپ را هم لحاظ کنیم این عدد به بیش از 2 میلیون دلار یا به عبارتی 60 میلیارد تومان می رسد.

اگر به طور متوسط تزریق مالی اسپانسر در هر سال را 60 میلیارد تومان در نظر بگیریم، این تیم 300 میلیارد تومان هم در 5 سال اخیر از اسپانسر(اصلی ترین منبع مالی پرسپولیس) دریافتی داشته است که با مجموع 60 میلیارد تومانی درآمد ارزی اش و سایر درآمدهای جانبی، مبلغ حدودی درآمدزایی پرسپولیس در 5 سال اخیر بین 360 تا 400 میلیارد تومان بوده است.

حال نگاهی بیاندازیم به پرداختی به بازیکنان این تیم، با توجه به اینکه در 2-3 سال اخیر مابلغ پرداختی به بازیکنان افزایش پیدا کرده و تا همین فصل گذشته دو بازیکن خارجی به نام های بشار رسن و رادوشویچ نیز دستمزد دلاری از پرسپولیس دریافت کرده اند. اگر به طور متوسط پرداختی هر بازیکن پرسپولیس را 4 میلیارد تومان در نظر بگیریم و این مبلغ را فقط برای 18 بازیکن این تیم لحاظ کنیم. به عدد حدودی 360 میلیارد تومان خواهیم رسید که با پرداختی به کادر فنی پرسپولیس و برخی هزینه های دیگر این تیم، می توان به هزینه کرد 400 میلیاردی این تیم در 5 فصل اخیر فکر کرد.

یلوه : پاداش اسیایی پیش خورد شده است

با این تفاسیر پرسپولیس همانطور که معاون اقتصادی پیشین این تیم نیز اعتراف کرده بود، تمامی منابع مالی مربوط به پاداش های آسیایی خود را به طور قرض گرفتن از وزارتخانه ها مصرف کرده است چرا که امکان دسترسی به منابع دلاری خود در AFC را به دلیل تحریم ها نداشته و برای گذراندن امور مالی خود مجبور به قرض از چند وزارتخانه با تضمین منابع مالی موجودش در AFC شده است.

اگرچه وزارتخانه ها مستقیماً قادر به کمک به پرسپولیس یا هر تیم دولتی دیگر نبوده و نیستند اما کمک و قرض آنها در قالب اسپانسرینگ و موارد دیگر بوده که البته برخی اسناد آن از جمله کمک 30 میلیاردی به پرسپولیس توسط همراه اول که به عنوان بلاعوض در صورتهای مالی این شرکت درج شده بود، منتشر شد.

از بحث بالا می توان نتیجه گرفت که ادعای رضا یلوه معاون سابق اقتصادی پرسپولیس در خصوص پیشخورد شدن پاداش های آسیایی درست به نظر می رسد و این تیم دیگر جایی برای قرض گرفتن ندارد و برای پرداخت بدهی های خود مجبور به فروش ستاره هایش است چرا که دیگر مسعود سلطانی فر یا آذری جهرمی در بدنه دولت حضور ندارند که در این شرایط به داد مدیران پرسپولیس برسند و مدیران پرسپولیس که بودجه های خود را پیشخورد شده می بینند، می بایست برای پرداخت بدهی های انباشت باشگاه، خیلی سریع تصمیم بگیرند چرا که محاسبات فوق در حالت خوش بینانه و با دست پائین نسبت به هزینه ها و دست بالا نسبت به درآمدها لحاظ شده است و در صورت ورود به بررسی هزینه ها، عدد هزینه شده در 5 سال اخیر احتمالاً بسیار بیشتر از 400 میلیارد تومان در 5 سال خواهد بود.