در حالی که قانون فیرپلی مالی یا همان تعیین سقف کلی برای قرارداد باشگاه ها توسط یوفا چند سالی است که در فوتبال اروپا به اجرا در آمده و به موجب همین قانون برخی تیمهای مشهور با جریمه و محرومیت مواجه شده اند و در راس ان بازیکنانی همچون مسی و سوارز مجبور به ترک نیوکمپ شدند، در خبرها داشتیم که امید عالیشاه بازیکن پرسپولیس به تعیین سقف قرارداد برای ارقام لجام گسیخته در فوتبال آماتور ایران معترض شده است.

بیانیه طنز امید عالیشاه در مخالفت با تعیین قانون سقف قرارداد

اینکه بازیکنان در این مقطعی که به واقع ماه عسل آنهاست و پولهای نامتعارف پرداخت می شود، به کاهش رقم قراردادها معترض شوند امری طبیعی است اما آنچه مسلم است، پرداختی های فعلی هیچ سنخیتی با کیفیت بازیکنان شاغل در فوتبال ایران ندارد. به طور مثال تعداد بازیکنان با کیفیت ایرانی شاغل در لیگ برتر که ارزش واقعی آنها به 500 هزار دلار یا 15 میلیارد تومان برای یک فصل برسد، به تعداد انگشتان یک دست هم نیست اما در عمل شاهد این هستیم که بازیکنان بالای 30 سال غیرملی پوش، ارقام نجومی و عجیبی را دریافت کرده یا می کنند و امروز همان افراد که منافع خود را در خطر می بینند، دست به اعتراض به قانون تعیین سقف قرارداد می زنند.

اگر به آمار فنی آن بازیکن مشهور که کاپیتان تیم معروف تهرانی هم هست نگاه کنیم، او در پست خود در فصل گذشته تنها موفق به ثبت یک پاس گل برای هم تیمی هایش شد اما او و امثال او از آشفته بازار فوتبال ایران نهایت استفاده را در سالهای اخیر کرده و با عقد قراردادهای سنگین میلیاردی، به اصطلاح زندگی خود را تامین کرده اند.

در این بین هیچکس منکر تامین شدن آینده بازیکنان فوتبال نیست اما ارقام پرداختی می بایست با آمار و عملکرد بازیکن همخوانی داشته باشد. فوتبال به بازیکنان بدهکار نیست که بازیکنان مدعی هستند در همین چند سال باقیمانده از فوتبالشان باید برای تامین کل زندگی خود، ذخیره کنند. با همه این اوصاف نیز ارقام دریافتی فوتبالیست ها در سالهای گذشته آنقدر زیاد بوده و هست که اگر در هر بخش از اقتصاد مریض کشور سرمایه گذاری شده بود، سرمایه بازیکن فوق چندین برابر شده است و مطرح کردن این موارد از جانب بازیکنان، جز عوام فریبی و انحراف افکار عمومی نمی تواند باشد.

اگر بازیکنی مثل مسی یا رونالدو  و نیمار و … ارقام نجومی دریافت می کنند به واسطه زندگی حرفه ای و آمار خیره کننده ای بود که از خود بر جای می گذاشتند که هر زمان این آمار با افت مواجه شد، ارزش قرارداد آنها با تیم بعدی نیز با افزایش سن آنها، کاهش پیدا می کرد. اما فوتبالیست های ایرانی شاغل در لیگ برتر ایران جز تنش و درگیری و بی احترامی به داور و فحاشی و … چه چیزی به خورد مخاطب تلویزیونی یا هوادار حاضر در استادیوم داده است. نگاهی به آمار و عملکرد کلی لیگ برتر در فصل گذشته، نشان می دهد که رکورد کم گل ترین فصل فوتبالی ایران در فصل بیست و یکم ثبت شده است. حال چطور برخی بازیکنان انتظار دارند در لیگ بی کیفیتی همچون ایران، از رقم دریافتی بازیکنان با کیفیت خارجی بیشتر دریافت کنند؟

عالیشاه در حالی به موضوع مالیات اشاره کرده که باشگاه پرسپولیس و بسیاری از باشگاه های دیگر، در هنگام عقد قرارداد آپشن پرداخت مالیات قرارداد بازیکن توسط باشگاه را قبول کرده و می کنند.

در نهایت اینکه برخی بازیکنان قصد دارند از این آشفته بازار مالی، نهایت استفاده را برده و خود را تافته جدا بافته از مردمی می دانند که به سختی امرار معاش می کنند. آنها در حالی از میلیاردها تومان پول صحبت می کنند که حتی تصور آن برای یک کارمند و کارگر نیز سخت به نظر می رسد. امروز عالیشاه باید توضیح دهد چطور به خد اجازه اعتراض به تعیین سقف قرارداد را داده در حالی که دستمزد یک فصل او با دستمزد 30 سال حقوق یک کارمند برابر می کند. او چطور از مطرح کردن این موضوعات خجالت نکشید وقتی می داند حتی با وجود مصدومیت، محرومیت و حتی اخراج هم رقم قراردادش را دریافت خواهد کرد اما آیا او به وضعیت یک کارمند در صورت اخراج از محل کار، فکر کرده است؟ به راننده ای که در صورت مصدومیت از ناحیه زانو، دیگر نتواند به امرار معاش بپردازد و رانندگی کند، فکر کرده است؟

هر چه که هست، مسئولین سازمان لیگ و فدراسیون می بایست با قدرت به دنبال اجرایی کردن قانون سقف قرارداد برای بازیکنان باشند و پرداختی بازیکنان می بایست هر چه زودتر تحت قوانین طرح جام امتیازدهی به بازیکنان قرار بگیرد تا بازیکنان شایسته بیشتر از بازیکنان کم کار دریافتی داشته باشند. ظاهراً برخی بازیکنان نیمکت نشین تیمها که در سالهای گذشته با نیمکت نشینی، ارقام میلیاردی درشت دریافت کرده اند، از قطع شدن این مبالغ ناراحت هستند و به همین خاطر هم هست که از اجرایی شدن قانون سقف قرارداد و پرداخت بر اساس طرح جامع امتیازدهی به بازیکنان وحشت دارند چرا که خود به خوبی می دانند، در این صورت به طور چشمگیری قیمت آنها در مارکت کاهش پیدا خواهد کرد.

جناب عالیشاه هنوز مدت زیادی از این مسئله نگذشته که مشخص شد، تیم محبوب جنابعالی با استفاده از کمک های یک صندوق دولتی هزینه های سرسام آور برای پرداخت به بازیکنانش را تامین کرد تا از گلوی مردم زده و زندگی آتی بازیکنان تیمش را تامین کرده باشد(!)

آیا دوران پرداخت پول های باد اورده برای فوتبالیست ها تن پرور به سر رسیده است؟