قوانین خلق الساعه و بدون کارشناسی در فوتبال ایران هر فصل یک شوک جدید به این فوتبال نیمه جان وارد می کند و نه تنها باعث پیشرفت فوتبال باشگاهی و ملی نشده بلکه هر فصل بدتر از قبل طی مسیر کرده ایم و سالهاست که لیگ داخلی فوتبال ایران به دلیل حضور افراد ناشی در راس کار، خروجی به عنوان ستاره نداشته یا اگر هم داشته به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسیده است.

پس از وضع قانون منع جذب مربی و بازیکن خارجی که در دوران وزارت سلطانی فر و ریاست مهدی تاج در فدراسیون فوتبال تصویب شد و پس از 6 ماه نیز لغو شد، به نظر می رسد قانون عجیب منع پرداخت دلاری با همان هدف ولی با شکل و شمایلی جدید به سیستم فوتبال ایران تحمیل شده است.

اینکه آقایان به دنبال جلوگیری از حیف و میل بیت المال هستند به خودی خود خوب است اما شاید بهتر باشد ابتدا از خود شروع کنند و عامل یا عواملی که باعث تحمیل ضررهای هنگفت به فوتبال ملی و باشگاهی ایران شدند ابتدا ضررهایی که به واسطه تصمیمات اشتباه آنها به بیت المال وارد شده را تسویه کنند بعد به دنبال تصمیم سازی جدید باشند.

امروز آیا سلطانی فر، مهدی تاج، انصاری فرد، امیرحسین فتحی و … پاسخگوی فسخ یک طرفه قرارداد مربیانی همچون ویلموتس، استراماچونی، کالدرون و شفر هستند؟  آیا آنها می دانند با وضع قانون مسخره منع جذب بازیکن و مربی خارجی، حداقل قیمت بازیکنان ضعیف ایرانی برای یک فصل به بیش از یک میلیارد تومان رسیده است و سقف آن نیز به بالای 20 میلیارد تومان رفته است؟

هر چه که هست این که حقیقت واضح است که پرداخت ریالی به یک بازیکن ضعیف هیچ تفاوتی با پرداخت دلاری به بازیکن ضعیف ندارد. مضاف بر اینکه با وضع این قانون عملاً هدف آقایان محقق نمی شود چرا که ممکن است بسیاری از بازیکنان ضعیف عمدتاً آفریقایی پرداخت به ریال را قبول کنند اما وقتی پای تبدیل آن وسط می آید، عدد قرارداد آنها عددی بالا به دلار خواهد شد که باز هم هدف عقل کلی که این قوانین مسخره را وضع و عقل های کلی که پای آن را امضا کرده اند، محقق نمی شود.
آیا بین فردی که مثلاً 1000 میلیارد تومان اختلاس کرده است با فردی که 1 میلیون دلار قرارداد بسته ولی در این حد کارایی نداشته تفاوتی از نظر ماحوی وجود دارد؟
چرا به دنبال عواملی که بازیکنان ضعیفی همچون بودیمیر، براندائو، اوساگونا، گولچ و … به برخی تیم های معلوم الحال وارد کردند، نمی روید؟ آیا دلالان امروز از حاشیه امن اعتباری برخوردارند که از اعلام اسامی آنها واهمه دارید؟

به واقع سوال اینجاست چرا آقایان از وضع سیستم ارزش گذاری رسمی بازیکنان و مربیان بر اساس رزومه و عملکرد فردی و تیمی واهمه دارند؟ بر این اساس مربی و بازیکنی که کیفیت بالایی داشته پول بیشتری می گیرد و بازیکن ضعیف نیز مبلغ کمتری دریافت می کند چه به ریال چه به دلار.

این سیستم باعث ایجاد انگیزه برای بازیکنان و مربیان برای نمایش بهترین عملکرد خود می شود که همین موضوع به رشد کیفی بازیکن و مربی و به طور کلی فوتبال ایران می انجامد اما موضوع این است که با وضع چنین سیستمی دست دلالان برای ارزش گذاری تخیلی بر روی بازیکن بسته می شود و نمی توانند بازیکنی که 500 میلیون هم ارزش ندارد، 8 میلیارد تومان به تیمی قالب کنند!

پی نوشت: البته از سیستم فاسدی که برای جلوگیری از اشتباهات داوری و تضییع حق تیم ها سه سال است که بابت ورود var به فوتبال سنگ اندازی می کند، انتظاری جز این نمی رود. سفره ای پهن شده و ذی نفعان آن در فوتبال بدون نظارت خاصی در حال تناول هستند. هرزچندگاهی نیز برای اعلام حضور یک قانون غیرکارشناسی تصویب می کنند تا حقوق و دستمزد نجومی که می گیرند حلال شود! البته با رصد قانون مذکور در نهایت به این نتیجه می رسیم که آن قانون هم در جهت منافع آقایان بوده است !