گابریل پین استقلال را به ایتالیای ذلیل تبدیل می کند؟
به نظر می رسد حضور گابریل پین در استقلال نه تنها به پیشرفت فنی این تیم منجر نشده بلکه تفکرات ایتالیایی او استقلال را به سمت تبدیل شدن به تیم ملی ایتالیای چند سال قبل هدایت می کند که حتی از رسیدن به جام جهانی هم بازماند. گابریل پین استقلال را به ایتالیای ذلیل […]
به نظر می رسد حضور گابریل پین در استقلال نه تنها به پیشرفت فنی این تیم منجر نشده بلکه تفکرات ایتالیایی او استقلال را به سمت تبدیل شدن به تیم ملی ایتالیای چند سال قبل هدایت می کند که حتی از رسیدن به جام جهانی هم بازماند.
گابریل پین استقلال را به ایتالیای ذلیل تبدیل می کند؟
استقلال تا قبل از حضور گابریل پین، با سیستم های 4 دفاعه در میادین حاضر می شد و در مقطعی در زمان استراماچونی با سیستم 2-5-3 در مسابقات به میدان می رفت که این موضوع نیز به واسطه در اختیار داشتن بازیکنان با کیفیتی همچون مهدی قایدی، شیخ دیاباته، میلیچ، علی کریمی و … بود که توانایی اجرای آن سیستم را در آن مقطع داشتند اما به نظر می رسد فرهاد مجیدی و گابریل پین دچار یک اشتباه محاسباتی بزرگ در انتخاب سیستم استقلال شده اند.
استقلال در فصل جدید در حال ظاهراً قصد دارد با سیستم 2-5-3 در بازیها مقابل حریفان قرار بگیرد که تا این لحظه نتوانسته یک بازی منظم و با برنامه را مقابل هیچ یک از رقبا به نمایش بگذارد و دو پیستون کناری این تیم یعنی وریا غفوری و جعفر سلمانی در اکثر بازیها در کارهای هجومی محو هستند و صرفاً وظایف دفاعی خود را به نحو احسن انجام می دهند.
جدای از اینکه تاکتیکی که کادر فنی استقلال برای تیمشان در نظر گرفته با پتانسیل بازیکنان فعلی این تیم همخوانی ندارد، اما استقلال فعلی در حال حاضر بیش از اینکه 2-5-3 بازی کند، سیستم 2-3-5 را به نمایش می گذارد که دو پیستون کناری کمتر در کارهای هجومی شرکت می کنند و به واسطه ماندنشان در زمین خودی، تا اینجای کار استقلال بهترین خط دفاع لیگ را از آن خود کرده است.
سیستم 2-3-5 همان سیستمی است که ایتالیا را در برهه ای زمین گیر کرد و دوره چند ساله این تیم را غرق در بحران نتیجه گیری کرد تا مانچینی با ایده های جدید و هجومی به این تیم اضافه شد و دوباره شاهد اوج گیری ایتالیا در فوتبال اروپا و جهان بودیم به طوری که به عنوان قهرمانی یورو 2020 رسیدند.
در سیستم فعلی، 3 هافبک یانی استقلال معمولاً از سمت پیستون های کناری حمایت نمی شوند و همواره سه هافبک میانی استقلال در بین 4 یا 5 هافبک حریف اسیر هستند و به همین جهت بازی بازیکنی همچون رضاوند به شم نمی آید. از طرفی به دلیل ناتوانی وریا غفوری و جعفر سلمانی در دور زدن مدافع مستقیم، این دو بازیکن ترجیح می دهند بیشتر در کارهای تدافعی شرکت داشته باشند و لب خط بازی کنند و به همین جهت کمکی به سه هافبک میانی استقلال نمی کنند.
در نهایت باید گفت استقلال فعلی هم دچار اشتباه تاکتیکی در انتخاب سیستم بازی است و هم بازیکنانی که در چند پست کلیدی در آن به میدان می روند از توانایی کافی برای اجرای وظابف محوله برخوردار نیستند. کادر فنی استقلال باید به خاطر داشته باشد که این بازیکنان تیم ها هستند که سیستم تیم را تعیین می کنند و اجبار بازیکنان به بازی در سیستم هایی که با شرح وظایف آن ناآشنا هستند، نتیجه ای جز سردرگمی برای انها نخواهد داشت که این موضوع در نوع بازی استقلال فعلی به وضوح مشخص است که بازیکنان با سردرگمی تاکتیکی خاصی در زمین دست به گریبان هستند.
شاید بزرگترین اشتباه فرهاد مجیدی به نقل و انتقالات این تیم باز میگردد که یارگیری متوازنی در پست های مختلف انجام نداد و در چند پست ترافیک بازیکن ایجاد شد و امروز در پست هافبک بازی ساز و دفاع چپ و راست، هیچ بازیکن با کیفیتی در استقلال دیده نمی شود که همین موضوع باعث افت فنی شدید استقلال در بازی های اخیر شده است.