کلاه بردار معمولاً به فردی اطلاق می شود که با فریب فرد یا افرادی به روش های مختلف اقدام به خالی کردن حساب بانکی وی می کند و با وضعیت آشفته این روزهای بازار سرمایه به نظر می رسد دولت حسن روحانی نیز با فریب افکار عمومی و دعوت به سرمایه گذاری در بوس ابتدا سرمایه مردم را به بورس کشانده و سپس با عدم حمایت لازم از بازار، چوب حراج به سرمایه مردم عمدتاً با توان مالی کم که با وعده های رویایی او پا به سرزمین ناشناخته بورس گذاشتند، زده است.

کلاه برداری رسمی دولت از مردم در بورس | مرور افتضاح مدیریتی روحانی در بازار سرمایه

اینکه چه اتفاق بنیادی قابل تاملی در اقتصاد کشور رخ داده که بسیاری از نمادهای بازار سرمایه این روزها قرمز پوش شده اند برای سهامداران جای سوال دارد چرا که ثبات نسبی در قیمت دلارف قیمت نفت را در ماههای اخیر شاهد بوده ایم و اتفاق تاثیرگذار سیاسی نیز در روابط بین ایران و سایر کشورها رخ نداده که به طور کلی تمامیت بازار سرمایه را هدف قرار دهد.

نکته ای که در هفته های اخیر در بازار بورس به چشم خورد این بود که دولت ابتدا با وعده هایش، سرمایه مردم را به سمت بازار سرمایه کشاند و سپس با عقب نگه داشتن دستوری بازارگردانان بازار مانع از حمایت آنها از نمادهای بورسی شده که این موضوع منجر به افت قیمت بسیاری از نمادها و ضررهای هنگفت سهامداران شده است.

اینکه دولت از بازار سرمایه برای تامین کسری بودجه خد استفاده کرده و بعضاً نوسان گیری می کند نیز اتفاقی تائید شده است که به تائید برخی نمایندگان مجلس نیز رسیده است؛ اوج فذیبکاری دولت در بازار سرمایه را می توان به عرضه صندوق پالایش یکم نسبت داد که این روزها با فشار فروش حداکثری با قیمتی زیر قیمت عرضه اولیه در حال معامله است و هیچ حمایتی هم از آن نمی شود.

اینکه دولت در بودجه 1400 بخشی قابل توجهی از تامین منابع خود را از عرضه های این چنینی دیده به واقع یک زنگ خطر بزرگ برای اهالی بازار سرمایه است چرا که با تجربه ای که صندوق پالایش یکم به دست آوردند، دیگر اعتمادی نزد سهامداران برای خرید این صندوق ها با تخفیف(!) نمانده که نسبت به خرید صندوق های بعدی اقدام کنند.

سوء مدیریت در بحث سهام عدالت نیز از دیگر مباحثی است که نمره منفی بزرگی در کارنامه ضعیف تیم اقتصادی دولت ثبت کرد به طوری که بسیاری از مردم، شیرینی آن را حس نکردند چرا که اصولاً هدف دولت عرضه واقعی آن نبوده و تنها قصد به راه انداختن شوی تبلیغاتی در این زمینه بود تا باز هم سرمایه بیشتری از مردم را جذب بازار سرمایه فاسد ایران کند. بازاری که بدون توجه به ارزش ذاتی سهام، با دامنه نوسان و ایجاد هیجانات کاذب توسط دولت یا عوامل دولتی کنترل می شود و هرگز خصوصی نبوده است.

هر چه که هست دولت حسن روحانی بدترین عملکرد را در بعد مالی در 8 سال ریاست جمهوری اش بر جای گذاشت به طوری که رئیس مجلس نیز به گلایه از وضعیت موجود پرداخت و مدعی شد 30 درصد مشکلات فعلی مربوط به تحریم است و مابقی به سوء مدیریت آقایان در اداره کشور بر می گردد که به عنوان یک نمونه عینی، این سوء مدیریت عمدی یا سهوی  را در بازار بورس مشاهده می کنیم.

سخن آخر با رئیس جمهور اینکه وقتی در پشت پرده می داند منابع لازم برای حمایت مستمر از بازار سرمایه وجود نداشته، نمی بایست این گونه با سرمایه مردم بازی می کرد چرا که او 8 سال فرصت داشت تا روش های جایگزین را به جای درآمد نفتی ایران معرفی کند اما همچنان با کاهش تولید و فروش نفت ایران، بودجه دولت با کسری بودجه مواجه شده و به دلیل نبود زیرساخت درآمدی مناسب، حسن روحانی مجبور به درآمدزایی از بازارهای دلار، بورس، طلا، خودرو و … شده و بعضاً با صادرات محصولات اساسی غذایی به منظور درآمد ارزی، موجبات بالا رفتن قیمت بسیاری از اقلام مورد نیاز مردم در کشور شده است.