کد خبر:43674
پ

چالش ها و فرصت های امیر قلعه نویی در بازگشت به تیم ملی

با انتخاب امیر قلعه نویی به عنوان سرمربی تیم ملی، به یک دهه حضور مربیان خارجی روی نیمکت تیم ملی ایران پایان داده شد. دهه ای بدون هیچ دستاورد خاص که شاید اگر یک مربی ایرانی هم روی نیمکت تیم ملی نشسته بود، همین نتایج را به دست آورده بود. با نگاهی به عملکرد فدراسیون […]

با انتخاب امیر قلعه نویی به عنوان سرمربی تیم ملی، به یک دهه حضور مربیان خارجی روی نیمکت تیم ملی ایران پایان داده شد. دهه ای بدون هیچ دستاورد خاص که شاید اگر یک مربی ایرانی هم روی نیمکت تیم ملی نشسته بود، همین نتایج را به دست آورده بود.

با نگاهی به عملکرد فدراسیون های فوتبال ژاپن، کره جنوبی، مراکش و بسیاری از تیم های دیگر در جام جهانی 2022 که با اعتماد به مربیان بومی خود، نتایج خوبی در جام جهانی کسب کردند می توان گفت تصمیم فدراسیون فوتبال برای خروج از سیکل معیوب مربیان خارجی درست بود. اما اینکه امیر قلعه نویی بهترین گزینه بوده یا خیر جای تامل دارد.

قلعه نویی که پیشتر در 17 بازی سرمربی تیم ملی ایران بود و در جام ملتهای دو دوره قبل روی نیمکت تیم ملی نشست، بدون باخت از کارش برکنار شد و تنها به دلیل شکست در ضربات پنالتی در جام ملتهای آسیا و عدم قهرمانی با یک هجمه رسانه ای سمگین به رهبری مجری برنامه نود، از کار برکنار شد. هجمه ای که علیه کارلوس کیروش پس از حذف از جام ملتهای آسیا و ناکامی در کسب جام به راه نیفتاد تا مشخص شود، غرض ورزی هایی در برکناری قلعه نویی وجود داشته است.

اما با نگاهی به عملکرد قلعه نویی در 10 سال اخیر به سادگی می توان دریافت او دیگر مربی موفق و جسور سالهای قبل نیست. قلعه نویی با حضور در تیم های مطرح و پولداری همچون گل گهر، سپاهان در سال های اخیر نتوانسته افتخاری در ویترین افتخاراتش اضافه کند و تجربه ناموفقی در تراکتور داشته است.

او به واسطه مقبولیتی که نزد اکثر بازیکنان ایرانی دارد و شناخت خوب به پتانسیل بازیکنان شاغل در لیگ، یک گزینه خوب برای فدراسیون فوتبال بود اما مسلماً بهترین گزینه نبوده است. اگرچه می تواند با استفاده از دستیاران مجرب تا حدی انتخاب خود به عنوان سرمربی تیم ملی را به سمت بهترین گزینه بودن هدایت کند.

یکی از چالش های بزرگ قلعه نویی در مسیر رسیدن به قهرمانی جام ملتهای آسیا، دید از بالای بازیکنانی همچون مهدی طارمی به او خواهد بود. البته قلعه نویی نشان داده آنقدر کاریزما دارد که با بازیکن سالاری مقابله کند اما اگر کنار گذاشتن ستاره های تیم ملی به قیمت از دست دادن قهرمانی در جام ملتهای آسیا باشد، مسلماً او پس از تیم ملی قادر نخواهد بود هدایت تیم های مدعی لیگ برتری را به دست بگیرد و یک شکست کامل در رزومه او ثبت خواهد شد.

از بدشانسی قلعه نویی، تیم های آسیایی در این دوره از مسابقات جام ملتهای آسیا در بهترین فرم خود قرار دارند و با توجه به نمایش تیمهای استرالیا، عربستان، کره جنوبی، ژاپن در جام جهانی، به جرات می توان گفت این دوره از مسابقات سنگین ترین دوره به جهت بار فنی تیم ها خواهد بود.

در این مسیر قلعه نویی دو راه پیشرو دارد؛ اول اینکه با یک انقلاب در تیم ملی، دست به جوانگرایی و تزریق انگیزه جدید نزد ملی پوشان تازه نفس بزند و یا اینکه با بازیکنانی که اکثراً در جام جهانی فیکس بودند به جام ملتهای آسیا برود که در آن صورت تیم ملی ایران پیرترین تیم جام لقب خواهد گرفت و همان اتفاقی برای تیم ملی رخ می دهد که در جام جهانی رخ داد.

هر چه که هست، امروز میل و انگیزه بازیکنان شاغل در لیگ برتر برای جلب نظر قلعه نویی برای دعوت به اولین اردوی تیم ملی بسیار بالا است چرا که گزینه اول محتمل تر به نظر می رسد و احتمالاً شاهد یک پالایش اساسی در تیم ملی خواهیم بود و بازیکنان سن و سال داری مثل وحید امیری، کریم انصاری فرد، احسان حاج صفی را دیگر در تیم ملی نخواهیم دید.

در پایان می توان گفت این آخرین شانس قلعه نویی برای اعاده حیثیت خود در حوزه فنی است. او که تا پیش از این در ده سال گذشته با حضور در تیم های متمول و جذب بازیکنان با کیفیت به عنوانی دست پیدا نکرده بود حالا دستش برای انتخاب گلچینی از بهترین بازیکنان شاغل در لیگ و استفاده از لژیونرهای تراز اول فوتبال ایران باز است و تنها هنر مربیگری او می ماند تا این تیم به قهرمانی در جام ملتهای آسیا برسد. او که معتقد بود در دوره قبلی با کارشکنیف تیم ملی را از او گرفتند حالا این فرصت را دارد تا ثابت کند همچنان بهترین مربی ایرانی فوتبال ما است.

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید