کد خبر:40146
پ

حاکمیت تا چه زمانی مجوز تجمعات عمومی را نمی دهد؟

این روزها نهادهای امنیتی فعالیتهایشان دو چندان شده است و به سبب حفظ نظام مجبور به انجام برخی اقدامات از جمله فیلترینگ اینستاگرام و واتساپ و پلتفرم های خارجی و اعمال محدودیت در پهنای باند اینترنت بین الملل در فضای مجازی شده اند اما این اقدامات تنها بخشی از تلاش های ایشان برای بازگرداندن آرامش […]

این روزها نهادهای امنیتی فعالیتهایشان دو چندان شده است و به سبب حفظ نظام مجبور به انجام برخی اقدامات از جمله فیلترینگ اینستاگرام و واتساپ و پلتفرم های خارجی و اعمال محدودیت در پهنای باند اینترنت بین الملل در فضای مجازی شده اند اما این اقدامات تنها بخشی از تلاش های ایشان برای بازگرداندن آرامش به خیابان های کشور بوده و دستوراتی مبنی بر لغو کنسرت ها و برگزاری بازی ها بدون تماشاگر صادر شده است.

حاکمیت تا چه زمانی مجوز تجمعات عمومی را نمی دهد؟

سوال اساسی که در این بین مطرح می شود این است که این تصمیمات تا چه زمانی اجرایی می شوند و تا کی قرار است کشور به این شکل امنیتی اداره شود؟ اگر بنا به وحشت از تجمع مردم در یک محل باشد، تکلیف مراسم های پیش رو از جمله 13 آبان که روز دانش آموز است یا 22 بهمن و 12 فروردین که روزهای کلیدی جمهوری اسلامی ایران محسوب می شوند، چه خواهد شد؟  این روز مقارن با بازداشت امام خمینی توسط مامورین شاه در سال 1343 است و تبعید ایشان به ترکیه است و اتفاقا در 13 آبان 1358 نیز به همت جمعی از دانشجویان و دانش آموزان، لانه جاسوسی آمریکا تسخیر شد و از همین حیث یک روز خاص برای جمهوری اسلامی محسوب می شود که با توجه به اتفاقات اخیر در کشور و همراهی جمعیت دانشجویی و دانش آموزی با معترضین خیابانی به نظر می رسد یا مراسم راهپیمایی این روز برگزار نشود و یا در صورت برگزاری شاهد درگیری هایی بین معترضین و نیروهای امنیتی باشیم.

هر چه که هست، با این رویه نمی توان کشور را برای مدت طولانی اداره کرد و چه بهتر که یکبار برای همیشه صدای اعتراض قانونی معترضین شنیده شود (حساب معترضین با اغتشاشگران و براندازان متفاوت است) و با اصلاح برخی رویه های موجود، شرایط کشور را دوباره به حالت عادی برگرداند چرا که ادامه دار شدن تقابل نیروهای امنیتی با معترضین تنها به عمیق تر شدن شکاف بین حاکمیت و مردم خواهد انجامید.

با توجه به اتفاقات موجود، حاکمیت معتقد است معترضین خیابانی اقلیت هستند و از طرفی معترضین معتقدند حامیان جاکمیت در اقلیت هستند؛ در این شرایط بهتر نیست پس از 43 سال یک رفراندوم آزاد برگزار شود؟ به فرموده امام خمینی در نهایت میزان رای ملت است و نتیجه رفراندوم هرچه باشد، گروه اقلیت می بایست از آن تبعیت کند.

با ادامه این وضعیت معاش ضعیف بسیاری از مردم که در دوران تحریم به سختی امرار معاش می کردند از بین خواهد رفت و چه بهتر کشور هر چه سریعتر به حالت عادی بازگردد. مطمئناً خواسته معترضین واقعی به شرایط فعلی براندازی حکومت و روی کار آمدن براندازان آلبانی نشین و خاندان پهلوی و مریم رجوی ها نیست و آنها تنها خواستار شنیده شدن صدای حق شان و برخورد با مصادیق فساد در کشور و بهبود وضعیت معاش اقتصادی و اجتماعی خود هستند.

اکثر آنهایی که این روزها در خیابان ها با عنوان معترض و نیروی امنیتی با یکدیگر درگیر هستند ایرانی هستند و با ادامه این جریان تنها دشمنان این مملکت شاد خواهند شد. در پایان بار دیگر تاکید می کنیم اگر تصمیم درست هرچه زودتر اتخاذ نشود، وضعیت از این هم بدتر خواهد شد و پس از شاهد درگیری های بیشتر مردم با نیروهای امنیتی در خیابان خواهیم بود. تا همین حالا نیز کشور تلفات فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی و البته سیاسی سنگینی بابت یک اشتباه داده و با کلیدواژه “خشونت پلیس اخلاق” دولت ها و ملتهای بسیاری از کشورهای جهان علیه حاکمیت در ایران به اجماع رسیده اند و لزوم بازنگری در تصمیمات اتخاذ شده توسط تندروها که کشور را به این روز انداخته اند، به شدت احساس می شود.

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید