مقایسه میانگین قدی بازیکنان استقلال و پرسپولیس در دربی 104 | غول ها مقابل کوتوله ها کم آوردند!

جواد نکونام سرمربی استقلال که به تاکتیک سانترهای پیاپی در بازی ها معروف است، در دربی 104 نتوانست از مزیت بلندی قامت استقلالی ها نسبت به بازیکنان پرسپولیس استفاده کند و به سادگی هر چه تمامتر و با یک نمایش بسیار ضعیف، نتیجه را به حریف واگذار کرد. عمده این اتفاق به دلیل نداشتن تاکتیک غافلگیر کننده قبل بازی و اقدام متقابل و تاکتیک جایگزین حین بازی بود.

 

سندی که ثابت می کند گل پرسپولیس در دربی آفساید بود

 

مقایسه میانگین قدی بازیکنان استقلال و پرسپولیس در دربی 104 | غول ها مقابل کوتوله ها کم آوردند!

این اتفاق در حالی رخ داد که پرسپولیس با شناسایی نقطه قوت استقلال، اصلا اجازه سانتر کردن و حضور آبی ها در یک سوم دفاعی خود را نداد و پرس و دفاعش را از یک سوم دفاعی استقلال شروع کرد و همین مسئله باعث شد تا ارتباط خطوط سه گانه استقلال قطع شود. آبی ها به جز ده دقیقه اول نیمه اول، در تمام طول نیمه اول ت دقیقه 90 با سیستم 1-4-5 بازی کردند و این در حالی بود که پرسپولیس با تحرک بالای هافبک ها و مهاجمینش با سیستم 1-4-1-4 و 5 هافبک، نفس 4 هافبک کند استقلال را که حتی توانایی حفظ توپ بری چند ثنیه را ندشتند، گرفته بود. در سمت دیگر به دلیل کندی ذاتی مهاجم بی خاصیتی همچون بلانکو خیال مدافعین پرسپولیس راحت بود که ین مهاجم نمی تواند از فضای پشت مدافعین پرسپولیس و حتی اگر پس پشت مدافعینی برای او ارسال شود، کنعانی، گولسیانی به سادگی او ر پوشش می دهند. گاریدو با شناسایی دقت سانترهی رامین رضائیان، به میلاد محمدی دستور عدم حضور در حملات را داده بود تا شماره 10 استقلال هم از جریان بازی خارج شود. بدین ترتیب عملاً استقلال خلع سلاح شد و پرسپولیسی که به شدت بر روی ارسال ها آسیب پذیر بود، بدون هیچ دردسری این دربی را پشت سر گذاشت.

در آسیب پذیر بودن ساختار دفاعی پرسپولیس در ارسال ها، توجه شما را به چند صحنه خطرناک روی دروازه این تیم جلب می نمائیم که به واسطه ارسال های حین بازی یا ضربات ایستگاهی به دست آمدند.

1.ارسال جلالی بری بلانکو و ضربه سر عجیب این بازیکن در حالی که هیچ بازیکنی با او یارگیری نکرده بود

2. ارسال رضائیان که به دفع ناقص توپ توسط گوندوز منجر شد و متعاقب آن شوت جلالی که به تیرک افقی دروازه پرسپولیس برخورد کرد

3. ارسال ضربه ایستگاهی توسط رضائیان و ضربه سر سیلوا

4.ارسال ماشاریپوف و ضربه سر آرمان رمضانی در ثانیه های پایانی بازی

 

استقلال در این فصل 3 ضعف بزرگ داشته است:

1. دفع های ناقص و اشتباه حسینی

2. ناتوانی هافبک ها و مدافعین در گرفتن توپ های سوم (چه پشت محوطه جریمه خودی و چه پشت محوطه جریمه حریف)

3.استفاده از یک بازیکن کند و بی خاصیت به نام بلانکو که خیال همه مدافعین حریف را بابت فضای پشت سرشان راحت می کند (استقلال با او 10 نفره است)

نکونام نه نقطه قوت استقلال را فعال کرد و نه از نقطه ضعف پرسپولیس استفاده کرد

همانطور که در آمار زیر مشاهده می کنید، در لاین اپ اولیه میانگین قدی بازیکنان پرسپولیس حدود 3 سانتی متر پائینتر از استقلالی ها بود و نکته جالب اینکه خط هافبک پرسپولیس پر شده بود از بازیکنان کوتاه قامت ولی فانتزی که همین بازیکنان کوتاه قامت ولی فانتزی باز توانستند مقابل خط هافبک و دفاع بلند قامت تر استقلال در بیشتر دقایق بازی موفق باشند. پیش از این مسابقه به نکونام توصیه شده بود با به کارگیری بازیکن سرعتی همچون امیرعلی صادقی در دربی، خط دفاع پرسپولیس را عقب تر ببرد اما او با حماقت محض، از بلانکوی کندی استفاده کرد که باعث بالا بازی کردن مدافعین پرسپولیس شد. پیشتر فرهاد مجیدی نیز در یکی از دربی ها که با نتیجه 2 بر 1 از حریف پیش بود، با تعویض مهدی قایدی باعث شد تا فشار از روی مدافعین پرسپولیس برداشته شود و مدافعین این تیم با جلو آمدن، فشار را بر روی دروازه استقلال بیشتر کردند و در دقایق پایانی به گل تساوی رسیدند.

به طور کلی می توان گفت نکونام نه توانست از نقطه قوت تیمش یعنی ارسال ها به موفقیت برسد و نه توانست نقطه ضعف پرسپولیس را که فضای پشت مدافعین این تیم بود نشانه برود. اتفاقی که در بازی الاهلی رخ داد و سرخ پوشان تهرانی شانس آوردند 3-4 گل دریافت نکردند. کادر فنی استقلال از یک آنالیز ساده قبل از بازی و مهره چینی بر اساس نقطه قوت خود و نقطه ضعف حریف عاجز است بعد به دنبال مسائل حاشیه ای دیگر است!!!

در سمت مقابل گاریدو به نقاط ضعف و قوت تیم خود و حریف آگاهی کامل داشت و برای آسیب نخوردن بابت قد بلند استقلالی ها، با پرس از جلو، آنها را از نیمه زمین خودی دور کرد تا حداقل خطا و اوت به آنها داده شود. سپس با پرس و بازپگیری سریع توپ و حرکات ترکیبی سریع، دفاع سردرگم استقلال را بارها به هم ریخت. تفاوت خط هافبک استقلال و پرسپولیس در این بود که استقلالی ها مثل تماشاگران، تماشاگر صحنه فعال بازی بودند اما هافبک های پرسپولیس با تحرک بالا، تمرکز خط دفاعی استقلال را برای شناسایی مهاجم هدف به هم می زدند و علی رغم تراکم بازیکنان استقلال (اتوبوس دفاعی معروف نکونام) بارها در محوطه جریمه استقلال صاحب موقعیت گل شدند. گاریدو از کره مریخ نیامده بود؛او فقط استقلال را خوب آنالیز کرده بود و شجاعانه بازی کرد و به جای ترس از حریف، تیمش را بالا بست. هر مربی دیگری به جای نکونام بود، با تغییر تاکتیک حین بازی و استفاده از مهاجم سرعتی در پیشانی خط حمله، نقشه های گاریدو را نقش بر آب می کرد کما اینکه در یکی از دربی ها که همه تصور می کردند پرسپولیس برنده دربی است، این استقلال بود که با فرار سرعتی علیرضا اکبرپور پشت دفاع پرسپولیس به گل پیروزی رسید. یا در دربی 69 در حالی که پرسپولیس بالا بازی میکرد این فرار سرعتی فرهاد مجیدی در دقیقه 90 بود که شیث رضائی را جا گذاشت و یک گل به یادماندنی برای آبی ها به ثمر رساند. افسوس که نکونام و کادر ضعیف فنی اش، اصول اولیه مربیگری و تاکتیک ها و ضد تاکتیک ها را هم نمی دانستند وگرنه پرسپولیس، تیم خارق العاده ای نبود و این استقلال بود که بسیار ضعیف و ترسو بازی کرد. اوج اشتباه نکونام در دری جائی بود که رامین رضائیان پرانگیزه پس از اشتباه منجر به پنالتی اش را از زمین بیرون کشید. کسی که از هر نقطه زمین میتوانست سانترهای مورب و دقیق برای مهاجمین این تیم در ده دقیقه پایانی ارسال کند. صحنه خروج با عصبانیت رامین رضائیان از زمین بدون رفتن به سمت کادر فنی، از چشم کسی پنهان نماند. نکونام با این تعویض قصد داشت رضائیان را به عنوان مقصر شکست احتمالی معرفی کند و او را از فرط عصبانیت تعویض کرد اما مقصر اصل این شکست کسی نبود جز شخص نکونام و کادز فنی ضعیفش.

مشخص بود گاریدو چکار می کند اما شما چه کردید آقای نکونام؟

سبک بازی پرسپولیس مشخص بود، اما آقای نکونام شما و کادر فنی ضعیف چه تدبیری برای خلاص شدن از پرس پرسپولیس از جلو کردید؟ علی علیپور با دوندگی بالای خود دو مدافع میانی و هافبک دفاعی استقلال (اندونگ) را تحت فشار می گذاشت و 4 هافبک پرسپولیس نیز 4 هافبک استقلال را ماکس کرده بودند تا مدافعین کناری استقلال هیچ گزینه پاسی جز ارسال توپ بلند برای بلانکو نداشته باشند که او نیز عمده این توپ ها را در دوئل های هوایی لو داد یا نتوانست توپ را نگه دارد تا ضد حملات استقلال شکل بگیرد. در چنین شرایطی به دروازنی نیاز است که بازی با پای خوبی داشته باشد تا مثل فوتسالی ها پاور پلی در انتهای زمین اجرا شود و پرس حریف خنثی و تبدیل به ضدحمله شود اما آبی ها به واسطه ضعف حسینی و البته ضعف دانش کادر فنی استقلال در استفاده از این دروازه بان پر اشتباه در دربی، هرگز به این سمت نرفتند چرا که احتمال سوتی حسینی بیشتر از بازی سازی اش از عقب بود. کاری که علیرضا بیرانوند به سادگی آن را در پرسپولیس انجام می داد.

میانگین قدی استقلال (بدون دروازه بان) : 182.4

میانگین قدی پرسپولیس (بدون دروازه بان): 179.2

 

الکسیس گوندوز: 191 سانتی متر

سیدحسین حسینی: 187 سانتی متر

 

سامان فلاح: 191 سانتی متر

رافا سیلوا: 193 سانتی متر

میلاد ذکی پور: 184 سانتی متر

رامین رضائیان: 184 سانتی متر

 

گولسیانی: 193 سانتی متر

حسین کنعانی: 188 سانتی متر

میلاد محمدی: 178 سانتی متر

فرشاد فرجی: 182 سانتی متر

 

اندونگ: 179 سانتی متر

ماشاریپوف: 172 سانتی متر

رضاوند: 179 سانتی متر

ابوالفضل جلالی: 177 سانتی متر

اسلامی: 175 سانتی متر

 

مسعود ریگی: 175 سانتی متر

سروش رفیعی: 175 سانتی متر

امید عالیشاه: 172 سانتی متر

وحید امیری: 179 سانتی متر

فرشاد احمد زاده: 170 سانتی متر

 

بلانکو: 190 سانتی متر

علییپور: 180 سانتی متر

 

پی نوشت: اگر روزبه چشمی 192 سانتی متری هم برای استقلال در این دیدار به میدان می رفت، باز هم میانگین قدی استقلال بالاتر می رفت کم اینکه در دقایق پایانی برخی بازی ها بلانکو و رمضانی همزمان در ترکیب استقلال به میدان می روند و میانگین قدی این تیم به بالای 185 صعود می کند.

استقلال جای بازیکنان چکش و بلند قامت و بدون انعطاف و کند نیست این تیم در دورانی پرسپولیس را چوبله کرده که بازیکنان سرعتی همچون شریفات، فرهاد مجیدی، میلاد میداوودی، یوسفی، آرش برهانی و … در این تیم توپ می زدند و خط هافبک آن با مجتبی جباری و آندو تیموریان بیمه شده بود.

بیش از نصف بازیکنان فیکس ترکیبب فعلی استقلال لیاقت حضور در ترکیب اصلی را ندارند و متاسفانه به علت علاقه سرمربی این تیم به بازی هوایی، استقلال از فلسفه اصلی بازی خود دور شده است.