علی نظری جویباری با انتشار یک پست در صفحه شخصی اینستاگرامی اش، به علی امیری، مدیرعامل نساجی حمله کرد و او را مورد انتقاد قرار داد.

علی نظری جویباری که از علی امیری دلخور است، بعد از استعفای محمود فکری، از هیات مدیره نساجی کنار گذاشته شد. در حالی که عده ای در قائمشهر او را باعث جدایی فکری از نساجی می دانند، نظری جویباری مدعی است علی امیری مدیرعامل نساجی، فکری و او را پیش طرفداران نساجی خراب کرده است.

پست علی نظری جویباری به این شرح است:

با افتخار استقلالی ام

من 50 سال است که عاشق و خاطر خواه باشگاه استقلال ام و بیش از سه دهه است که افتخار خدمت‌ گزاری تیمم را دارم، تیمم و هوادارنش که جملگی برادران و خواهران من اند.

این که برای استقلال چه کرده ام را به جز خدا، تنی چند از دوستان نزدیک ام می دانند و البته خانواده ام.

دوستان و عزیزان همشهری و هواداران باشگاه شهرم، نساجی که همه تان را از صمیم دل دوست می دارم، عرض سلام من را بپذیرید .

اتفاقات چند روز اخیر که منجر به خروج این برادر کوچک تان از مجموعه راهبری تیم شهرم شد، نتیجه رفتار دور از شان دوست سابقا محترمی است که گویا در باره جایگاه اش دچار توهم شده است و “علی آباد” را شهر فرض کرده است!

به ایشان یاد آوری می کنم که من پیش و بیش از همه عشق بی پایان ام به جویبار و مازندران و همه عاطفه از ته دلم به نساجی عزیزم، استقلالی ام و آنگاه که اسم استقلال میان باشد چنان که در تمام سه دهه اخیر نشان داده ام از پول و آبرویم در راه این باشگاه عزیز تر از جانم گذشته ام.

محمود فکری در شرایطی مسئولیت مربیگری نساجی را به عهده گرفت که خواست مدیریت باشگاه، حفظ تیم در لیگ برتر بود و سقوط محتمل “برند لیگ برتری” که رفقا از آن اسم‌ برده اند، چون کابوس بر جان مدعیان امروزی اش سایه افکنده بود.

محمود به خواست من و بی توجه به مناسبات مالی و به عشق قائم شهر و ظیفه اش را در قبال تیم‌ شهرش انجام داد و امسال نیز با‌‌ کم ترین بودجه در جمع تیم های لیگ برتری و در حالی که بسیاری از نفرات فصل گذشته، مسافر شهرهای دیگر شده اند، بهترین تیم را با توجه به امکانات برای مازندران و نساجی عزیز به یادگار گذاشت که از او به عنوان یک مازنی به سهم خود سپاسگزارم.

محمود بعد از سلطان علی آقای جباری، نامدارترین و مداوم ترین کاپیتان باشگاه استقلال بوده است و اکنون که استقلال دست یاری اش را به سمت او دراز کرده است، باید که ادای دین می کرد و بحث‌ بی تعهدی نه زیبنده او بلکه شایسته کسانی است که در مکالمه تلفنی، او را به حضور در استقلال تشویق کردند و به فاصله چند ساعت و در نهایت دو رویی زیر حرف شان زدند!

برای نساجی چون همیشه آرزوی سربلندی دارم و به این صرب المثل بسنده می کنم که تا سیه روی شود، هر که در او غش باشد.