دربی صدم تهران دقایقی پیش با نتیجه 1 بر 0 به سود پرسپولیس به پایان رسید تا شرایط دو تیم در جدول تا حد زیاد تغییر کند و تقریباً امید استقلال برای قهرمانی به زیر 10 درصد برسد.

استقلال با یک تغییر نسبت به بازی های قبل خود وارد زمین شد که اتفاقاً همین تغییر بدترین انتخاب ساپینتو در چینش ابتدایی لقب گرفت. ساپینتو که تا پیش از این از ارسلان مطهری در نوک خط حمله استقلال بهره می گرفت، در این دیدار به یکباره پیمان بابایی را فیکس کرد که نتوانست هیچ فشاری بر روی دروازه پرسپولیس ایجاد کند.

البته مقصر این اتفاق، بابایی نبود بلکه سورپرایز فنی بود که یحیی و آنالیزورهای پرسپولیس برای استقلال در نظر گرفته بودند. آنها در 30 دقیقه ابتدایی بازی تقریباً با سیستم 0-6-4 خط هافبک استقلال را از جریان خارج کرده بودند و همین مسئله عملاً مهاجمین استقلال را از کار انداخته بود و به جز چند صحنه که بر روی حرکت انفرادی مهدی قایدی به دست آمد، استقلالی ها نتوانستند در نیمه اول، موقعیتی بر روی کار فنی ایجاد کنند.

یحیی که به خوبی از پرس از جلوی استقلالی ها آگاه بود با شرح وظایفی جدید به بیرانوند از او به عنوان پرس شکن استقلال استفاده کرد و این در حالی بود که ساپینتو بدون توجه به این موضوع و از کار افتادن رضاوند و مهری در جریان بازی به ادامه بازی با سیستم 3-3-4 اصرار کرد. جایی که عملاً پرسپولیس با برتری نفری در میانه میدان، اجازه هیچ بازی سازی به آبی ها نداد.

البته در اواخر نیمه دوم ساپینتو با یک جا به جایی تا حدی توانست تیم خود را از زیر فشار پرسپولیس خلاص کند اما تفاوت او و یحیی در استراتژی پیش از بازی بود که یحیی و تیم آنالیز پرسپولیس به خوبی توانست در نیمه دوم پلن به پلن آنچه از قبل بازی ترسیم کرده بودند، پیاده کنند ولی در سمت مقابل، ساپینتو نتوانست با ایجاد تغییرات در تاکتیک و نفرات خود، موقعیت خطرناکی روی دروازه بیرانوند ایجاد کند و این بازی پر سرعت در نهایت با تک گل عیسی آل کثیر که بر روی کلکسیونی از اشتباهات مدافعین استقلال به دست آمد، به پیروزی مهم و ارزشمندی در دربی برسد تا حسرت استقلال برای برتری در دربی پس از 5 سال باز هم ادامه دار شود.

عیسی آل کثیر برای استقلال همان حکمی را داشت که ارسلان مطهری برای پرسپولیس داشت. مهاجمینی انرژیک و دونده با قدرت تمام کنندگی بالا که یحیی از کارت برنده خود به موقع استفاده کرد اما ساپینتو با اشتباه در استفاده از پیمان بابایی این فرصت طلایی را از استقلال گرفت.

حال باید منتظر ماند و دید توجیه ساپینتو برای ایجاد تغییر ناگهانی در مثلث هماهنگ نوک حمله تیمش چه بوده که به جای سورپرایز تیم حریف، تیم خودی را سورپرایز کرد.

البته مصدومیت کوین یامگا که به خوبی مقابل حملات پرسپولیس ایستادگی می کرد با صالح حردانی به شدت ضعیف شده نسبت به گذشته در ثبت این نتیجه بی تاثیر نبود اما هرچه که بود از دقیقه 1 تا 90 این پرسپولیس بود که به لحاظ فنی، برتری محسوسی بر استقلال داشت و مالکیت بیشتر نیمه دوم استقلال نیز دلیل بر برتری این تیم نبود چرا که پرسپولیسی ها آگاهانه عقب نشستند تا از ضدحملات خود و اشتباهات فلج کننده عارف غلامی برای گل های بعدی استفاده کنند وگرنه استقلال نتوانست موقعیت گل خاصی در نیمه دوم بعد از دریافت گل خلق کند.

به طور کلی می توان گفت همه بازیکنان استقلال به جز مهدی قایدی در این دیدار ضعیف ظاهر شدند و وقتی چنین اتفاقی رخ می دهد، احتمالاً تاکتیک اتخاذ شده از سمت کادر فنی برای این دیدار اشتباه بوده که بازیکنان فوق نتوانستند کارایی سابق خود را نشان دهند. کادر فنی استقلال نیز در این دیدار عملکرد خوبی نداشت و با چینش ابتدایی اشتباه و اتخاذ تاکتیکی نامتناسب برای هدف خود زمینه این شکست را فراهم کردند. اگر آنالیزورها و مربیان خارجی استقلال به قدرت تمام کنندگی آل کثیر واقف نبودند، این مهم می بایست توسط خسرو حیدری به آنها منتقل می شد چرا که در یکی از دربی های اخیر نیز پرسپولیس تنها با یک موقعیت گل و یک ضربه در چارچوب آل کثیر به پیروزی رسید و وقتی این اتفاق برای دومین بار تکرار می شود، نشان از تعلل کادر فنی در تفویض شرح وظایف جدید به مدافعین برای مهار این بازیکن است.

هر چه که بود، استقلال با پذیرش این شکست با دو امتیاز کمتر از پرسپولیس به جایگاه سوم سقوط کرد و پرسپولیس با یک بازی بیشتر نسبت به سپاهان موقتاً به صدر جدول رسید. اتفاقی که امیدهای استقلال برای قهرمانی در لیگ را بسیار کم کرد چرا که در صورت هم امتیاز شدن با سپاهان در هفته آخر این سپاهان است که قهرمانی را جشن می گیرد و اگر استقلال با پرسپولیس هم امتیاز شود، باز هم پرسپولیس است که به سبب این برد حیاتی، قهرمان خواهد شد.

به نظر می رسد کادر فنی و بازیکنان استقلال نسبت به اهمیت امتیازات این دیدار توجیه نبودند و با همان سبک و سیاق همیشگی پای به دربی گذاشتند در حالی که دربی یک بازی خاص است که تیمی که بتواند تیم حریف را غافلگیر کند، برنده خواهد بود و پرسپولیس به خوبی توانست در نیمه اول، استقلال و ساپینتو را غافلگیر کند و در نهایت به این پیروزی مهم برسد. آبی ها حتی اگر با بازی بسته و چشم داشتن به ضدحملات در این دیدار حاضر می شدند ویک تساوی به دست می آوردند، به لحاظ جدولی تا هفته آخر هنوز شانس قهرمانیی داشتند اما این شکست تقریباً پرونده قهرمانی استقلال در لیگ را بست.

پی نوشت: استقلال در نیمه دوم سانترهای زیادی داشت اما به سبب کیفیت پائین این سانترها و بی هدف بودن اکثر آنها اولاً هیچ موقعیت خطرناکی روی دروازه پرسپولیس ایجاد نشد ثانیاً هافبک های استقلال در دریافت توپ های برگشتی ناکام محض بودند تا فشار آبی ها بر روی دروازه پرسپولیس با ضدحملات این تیم خنثی شود.