کادر فنی استقلال در بازی رفت مقابل الدحیل بیش از اندازه جاه طلبانه به بازی نگاه کرد و در حالی که استقلال نیاز چندانی به برد و به آب و آتش زدن نداشت، از ابتدا با سیستم هجومی 3 مهاجمه بازی را آغاز کرد و اگرچه در دقایق ابتدایی به گل زودهنگام هم رسید اما به واسطه خالی بودن مرکز زمین از هافبک های بازیخوان که بتوانند ارتباط بین خطوط الدحیل را قطع کنند الدحیل هرگاه اراده کرد از هر سمت و جناحی توانست ساختار دفاعی استقلال را تحت فشار قرار دهد و در روز پر اشتباه بازیکنان دفاعی این تیم، 4 گل وارد دروازه استقلال کند.

جدول گروه استقلال در آسیا 2021

استقلال با این روش الدحیل را گلباران می کند

فرهاد مجیدی و کادر فنی استقلال اگرچه ضعف دروازه بان و دو مداع میانی الدحیل را به خوبی شناسایی کرده بودند اما شاید می بایست با همان سیستم همیشگی 2-4-4 از ابتدا بازی را آغاز می کردند و برای به گل رسیدن منتظر جلو آمدن الدحیل و استفاده از ضد حملات می ماندند. استفاده از سه مهاجم از ابتدا، یکی از تعویض های کلیدی استقلال در نیمه دوم را هم سوزاند به طوری که آنها در خط حمله مجبور به استفاده از آرمان رمضانی شدند.

احتمالاً کادر فنی استقلال با آنالیز مجدد بازی رفت به این نتیجه رسیده که سیستم 3-3-4 کارایی بازیکنانی همچون ریگی، نادری، رضاوند و ویا غفوری و مرادمند را به حداقل رساند چرا که این بازیکنان برای ارائه یک نمایش قابل قبول نیازمند حمایت شدن از جانب بازیکن کناری هستند و مثل بازیکنانی همچون قایدی توانایی انفرادی ویژه ای برای به نمایش گذاشتن ندارند و نوع چیدمان و استقرار بازیکنان استقلال در زمین در بازی قبل باعث شده بود تا کارایی این بازیکنان که در دو بازی مقابل الاهلی و الشطه ستاره بودند، افت کند.

در هر صورت به نظر می رسد کادر فنی استقلال در این بازی می بایست به سیستم 2-4-4 بازگردد و تنها در شرایطی از 3 مهاجم استفاده کند که این تیم در 20 دقیقه پایانی بازی نیاز مبرم به گل داشته باشد. حضور دیاباته از ابتدا در زمین، سرعت خط حمله استقلال را می گیرد و شاید اگر قایدی و مطهری از ابتدا در میدان حضور داشته باشند، خط دفاعی پر اشتباه الدحیل با دردسر بیشتری مواجه شود تا مهار بازیکن کند و سنگینی همچون دیاباته که از فرم ایده آلش فاصله دارد.

در خط دفاعی نیز مهار الونگا از این طریق امکان پذیر است که سیاوش یزدانی به او نززدیک بازی کند و مرادمند توپهای ارسالی در فضا برای الونگا را پوشش دهد. مسعود ریگی که در بازی قبل نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد می بایست همواره جلوی دو مدافع مرکزی تیمش حضور داشته باشد که اولاً امکان ارسال پاس زمینی برای مهاجمین مرکزی الدحیل را به صفر برساند ثانیاً به گزینه پاس مدافعین استقلال در صورت دفع توپ تبدیل شود. اینکه مهدی پور در کنار ریگی بازی می کند یا رضاوند مشخص نیست اما هر بازیکنی قرار است در میانه میدان در این دیدار حضور داشته باشد می بایست نزدیک به یگی بازی کند چرا که در صورت ایجاد فاصله بین او و ریگی، این ریگی است که عمدتاً پاس هایش به اشتباه ره حریف می رسد و در بازی رفت نیز وقتی ریگی رضاوند را در نزدیکی خود نمی دید، مجبور به ارسال پاس های با ریسک بالا برای مدافعین و دروازه بان شد.

نکته کلیدی برای استقلال در این بازی این است که خط میانی استقلال می بایست به قدری دوندگی داشته باشد که به دو هافبک بازیساز الدحیل یعنی بوضیاف و علی کریمی اجازه فکر کردن و ارسال بهترین پاس را ندهد. در بازی قبلی هافبک های الدحیل به سادگی در زمین استقلال بازیسازی می کردند و بهترین پاس را برای مهاجمین خود فراهم می کردند.

نقطه قوت الدحیل ادمیلسون جونیور است که در هر دو سمت چپ و راست به سادگی مدافعین کناری استقلال را دور زد و روی دروازه استقلال خطرساز ظاهر شد. در این دیدار دو مدافع کناری استقلال می بایست هوشیار باشند که از ادمیلسون دور نخورند و برای این منطور می بایست با فاصله از او بازی کرده و اصطلاحاً سریع روی پای او نروند.

در نهایت اینکه استقلال نشان داد از نظر قدرت از الدحیل قدرتمندت است و اگر اشتباهات فردی بازیکنان این تیم در این بازی به حداقل برسد، الدحیل به سادگی حتی با گلهای زیاد شکست خواهد خورد.